«حسن بن محمد» در عصر «غيبت صغري»، وکيل وقف در «واسط» بوده است. آن گونه که «جعفر بن محمد بن متيل» نقل نموده است «ابو جعفر عمري»، او را با مقداري لباس و درهم به «واسط» فرستاد، وقتي در آنجا با «حسن بن محمد» ملاقات مي کند متوجه مي شود که «محمد بن عبدالله»، يکي از شيعيان (و احتمالا از وکلاي) «واسط»، از دنيا رفته و اين لباس و درهم براي تجهيز و دفن او فرستاده شده اند. اين جريان دلالت بر آن دارد که وي در دوره نايب دوم به وکالت مشغول بوده است. [1] .