در آغاز عصر «غيبت صغري» عده اي بودند که از زمان امام حسن عليه السلام بلکه بعضي از افراد از زمان امام هادي عليه السلام وکيل امامان عليهم السلام بودند. در زمان امام عسکري عليه السلام اين عده از وکلا در «سازمان وکالت» فعاليت داشتند و زير نظر «ابوعمر، عثمان بن سعيد عمري» کار مي کردند. بعد از رحلت امام عسکري عليه السلام اين وکلا زير نظر نايب اول امام مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف)، «عثمان بن سعيد عمري» تلاش مي کردند و پس از آن زير نظر نايب دوم «محمد بن عثمان بن سعيد عمري» به فعاليت خود ادامه مي دادند. گاهي برخي از وکلا منحرف مي شدند و به سوي خيانت مي غلتيدند، و از وظايف اصلي خود عدول مي کردند. در اين صورت مشکلاتي را براي سازمان مخفي وکالت به وجود مي آوردند. گاهي اتفاق مي افتاد وکيلي از مردم، اموال امام عليه السلام و وجوه شرعي را جمع مي کرد، و بايد به واسطه «نواب اربعه» براي «ناحيه مقدسه» مي فرستاد، ولي آن مال را نزد خود نگه مي داشت، در اين صورت «نواب اربعه» هر کدام به نوبه خود و در زمان نيابت خود مسؤ وليت پيدا مي کردند تا با آن وکيل خائن مبارزه کنند. گاهي نيز از سوي «ناحيه مقدسه» و توسط يکي از سفراي چهارگانه توقيعي منتشر و خيانت وکيل خائن آشکار مي شد و مردم از گمراهي نجات پيدا مي کردند.