يکي از وظايف «نواب اربعه» مبارزه با «غلات» و مدعيان دروغين نيابت بابيت و وکالت، و افشاي ماهيت آنان بود تا زمينه گمراهي مردم را از بين ببرند؛ چرا که «نواب اربعه»، در مسير اهداف پيامبران و امامان حرکت مي کردند و شالوده اهداف انبيا و امامان عليهم السلام هدايت و زدودن ضلالت و انحراف بود. سفيران ويژه امام (عجل الله تعالي فرجه الشريف) نيز در همين راستا با افرادي که ادعاي نادرست نيابت و وکالت داشتند مبارزه کرده، و ماهيت آنان را روشن مي کردند تا شيعيان اماميه، دنباله رو افراد شياد و منحرف نگردند و با شناخت نائبان خاص از رهنمودهاي امام مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) در دوره «غيبت صغري» بهره مند شوند.

در راستاي همين وظيفه، در اين دوره هفتاد ساله هرکسي که به دروغ ادعاي بابيت و وکالت نمود؛ مثل «حسين بن منصور حلاج»، «محمد بن علي شلمغاني»، معروف به «ابن عزاقر يا عزاقري»، «ابوبکر، محمد بن احمد بن عثمان عمري»، معروف به «بغدادي»، «محمد بن مظفر»، معروف به «ابودلف کاتب»، «اسحاق احمر»، «باقطاني ابومحمد شريعي»، «محمد بن نصير نميري» و «احمد بن هلال کرخي» با آنان به مبارزه برخاستند و از «ناحيه مقدسه» توقيعاتي با واسطه آنان صادر شد و با روشن شدن ماهيت آنان، شيعيان اماميه از اين نوع انحرافات مصون ماندند و به وکالت و سفارت «نواب اربعه» بيشتر اعتماد کردند و مسايل شرعي خويش را از اين طريق با امام مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) در ميان مي گذاشتند و رهنمودهاي لازم را دريافت مي داشتند.

به عنوان نمونه به برخي از اين توقيعات اشاره مي کنيم:

- آنگاه که «احمد بن هلال کرخي» منحرف شد و برخي از ضروريات ديني را انکار نمود و خود به جاي «محمد بن عثمان عمري» ادعاي نيابت کرد، توقيعي از «ناحيه مقدسه» صادر شد، امام مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) در اين توقيع خطاب به «محمد بن عثمان عمري» فرمود:

و نحن نبراء الي الله تعالي من ابن هلال - لا رحمة الله - و ممن لا يبراء منه، فاعلم الاسحاقي و اهل بلده مما اعلمناک من حال هذا الفاجر و جميع من کان ساءلک و يساءلک عنه. [1] .

«ما از «ابن هلال» و هرکس که از او دوري نکند، بيزاريم. خدا او را نيامرزد، تو به اسحاقي و هموطنان او آنچه را گفتيم، اعلان کن، و هرکس از تو درباره «ابن هلال» پرسيده و يا مي پرسد، جريان را بگو.»

همچنين آنگاه که انحراف «ابومحمد، حسن شريعي» که در زمان نيابت «محمد بن عثمان بن سعيد عمري» ادعاي نيابت نمود، روشن گرديد، توقيعي از «ناحيه مقدسه» صادر شد و ماهيت او براي شيعيان روشن گرديد. [2] .