در زمان سفارت «حسين بن روح» با به قدرت رسيدن «ابوالحسن، علي بن محمد» معروف به «ابن فرات» به عنوان وزير «مقتدر» خليفه عباسي، تا حدودي شيعيان آزادي داشتند. خود «حسين بن روح نوبختي» هم در بين مقامات حکومتي موقعيت و نفوذ ويژه اي داشت، اين دو چيز باعث شد، تا بر خلاف سفارت دو سفير گذشته، سفارت «حسين بن روح» تا حدودي بين شيعيان به صورت آشکار مطرح شود و حکومت هم هيچ مشکلي براي او به وجود نياورد.

تنها موردي که در تاريخ آمده است اين است که، در سال (311 ه -) «قرامطه» که شيعه معرفي شده بودند، به کاروان حجاج حمله کردند. اين حمله موجب شد تا در «بغداد» جوي بر ضد شيعيان به وجود آيد، و «ابن فرات» و فرزندش را دستگير و سپس اعدام نمايند. در همين سال «حسين بن روح» در اختفا به سر مي برد و در سال بعد دستگير و به مدت 5 سال زنداني شد و سپس در سال (317 ه -) آزاد گرديد و دوباره موقعيت گذشته خود را بازيافت.

«حسين بن روح» از سال (305 ه -) تا سال (326 ه -) به مدت 21 سال منصب سفارت از ناحيه مقدسه را بر عهده داشت و در تاريخ هيجدهم شعبان همين سال چشم از دنيا فروبست. پيکر اين سفير گرامي حضرت را در «بغداد» در «سوق الشورجه» به خاک سپردند و مقبره اش زيارتگاه شيعيان است و مردم به زيارت او تبرک مي جويند. [1] .

بنا به وصيت وي و به دستور امام مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) مقام نيابت خاص بعد از او، به «ابوالحسن، علي بن محمد سمري» رسيد. [2] .