اين دسته بر اين باور بودند که بعد از امام يازدهم، حسن بن علي عليه السلام دوره فترت است؛ در اين دوره زمين از حجت خالي است. [1] .

آنها مي گفتند: خالي بودن زمين از حجت هيچ مانعي ندارد، چنانکه در فاصله زمان حضرت عيسي عليه السلام تا زمان پيامبر صلي الله عليه و آله زمين از وجود پيامبر و يا امام خالي بود و رسول گرامي اکرم صلي الله عليه و آله بعد از فترتي که روي داد، به رسالت مبعوث شد.

اين گروه مي گفتند: رحلت امام حسن عسکري عليه السلام به راستي اتفاق افتاد، در اين هيچ شک و شبهه اي وجود ندارد و مي توان گفت که پس از او، امامي نيست همان گونه که مي توان گفت: با رحلت پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله پيامبر ديگري وجود ندارد. [2] .

در هر صورت همانگونه که يادآور شديم، تمامي اين گروهها و فرقه هايي که بعد از رحلت امام عسکري عليه السلام به وجود آمدند، با روشن شدن وجود فرزند براي امام يازدهم عليه السلام همه به امامت امام مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) گردن نهادند، و ديگر از اين گروهها اثري جز در کتاب هاي پيشينيان نيست.