«جعفر» با داشتن آگاهي به وجود فرزندي براي برادرش امام حسن عسکري عليه السلام و پس از نااميدي از اين که خود را جانشين برادر قرار دهد، به معرفي امم مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) به حکام عباسي و سعايت از او اقدام نمود، و اين پس از ناکام شدنش در بابر هيئت قمي ها بود. «جعفر» از پاسخ دادن به آنان عاجز ماند و براي سعايت از آنان به نزد خليفه رفت و خليفه هم به هيئت قمي ها گفت: پول هايي که براي «ابومحمد» آورده ايد به «جعفر» بدهيد، آنان گفتند: ما تنها با شرايطي اين پول را تحويل مي دهيم؛ زيرا مردمي که اين پول ها را به ما داده اند چنين شرطي را قرار داده اند. «جعفر» خواست که خليفه آنان را زنداني کند، اما خليفه به خواسته «جعفر» پاسخ منفي داد و آنان را آزاد نمود.

در خارج از شهر امام مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) خادمش را به سوي آنان فرستاد و با دادن نشاني و گزارش هايي که حضرت بيان داشت، آنان اموال را تحويل دادند.

«جعفر» مجددا به نزد «معتمد» خليفه عباسي رفت و گفت: هيئت قمي ها اموال را به مهدي عج تحويل داده اند. به اين ترتيب مقدمات هجوم به بيت امام (عجل الله تعالي فرجه الشريف) فراهم شد. آنان منزل امام را غارت کردند، امام عليه السلام از غفلت آنان استفاده کرد و از منزل خارج شد، امام مادر گرامي حضرت را دستگير و بازجويي کردند و....