آن گونه که از بعضي منابع بر مي آيد، «مصر» نيز به لحاظ وجود شيعياني در اين منطقه، تحت قلمرو فعاليت «سازمان وکالت» بوده است. از «عثمان بن عيسي رواسي»، که بعد از شهادت امام کاظم عليه السلام، جزء سران «واقفية» شده، به عنوان وکيل آن حضرت در «مصر» نام برده اند. [1] همين طور «شفيع خادم»، وکيل امام عسکري عليه السلام در «مصر» بوده است. [2] .

بدين ترتيب، با بحث گذرايي که پيرامون محدوده جغرافيايي فعاليت «سازمان وکالت» صورت گرفت مشخص مي شود که اين سازمان، با وجود مخفي بودن، محدوده وسيعي را تحت پوشش داشته، و با هماهنگي و انسجام، ارتباط شيعيان نواحي مختلف با مرکز استقرار رهبري سازمان در «مدينه»، «سامرا» و يا «بغداد» برقرار مي شد.

[1] همان، ص 71، الغيبة، شيخ طوسي، ص 43.

[2] طبق اين نقل، مردي از اهل مصر، نزد امام عسکري عليه السلام به خاطر ظلم وکيل آن ناحيه شکايت مي کند و حضرت با نامه اي توبيخ آميز سبب رفع ظلم از آن فرد مي شود؛ گرچه در اين نقل تصريح نشده که آن وکيل، وکيل حضرت بوده، ولي قرائني نظير تظلم آن فرد نزد حضرت نه نزد حکومت نه نزد حکومت، و پيام صريح حضرت به آن وکيل رفع ظلم، حکايت از آن دارند که آن شخص، وکيل امام عسکري عليه السلام بوده است. ر. ک: به الکافي، ج 1، ص 11، ح 19؛ مناقب، ابن شهر آشوب، ج 4، ص 432 - 433؛ بحارالانوار، ج 4، ص 432 - 433؛ بحارالانوار، ج 50، ص 284.