در سال (296 ه -) شخصي به نام «عبيدالله مهدي» در شمال آفريقا ادعا کرد که او مهدي موعود است. پس از آن که زمينه لازم توسط «ابوعبدالله، حسين بن احمد بن محمد بن زکريا» ي شيعي از اهالي «صنعا»، براي وي فراهم شد، بر منطقه اي وسيع تسلط پيدا کرد و در آن منطقه بر دولت «آل اغلب» چيره گشت و آخرين حاکم آن، يعني «زيادة الله بن محمد» را از آن منطقه بيرون کرد و قسمت زيادي از «شمال آفريقا»، «ليبي»، «الجزاير» و «تونس» را تصرف نمود.

«عبيدالله مهدي»، شهري در «شمال آفريقا» و سرزمين «مغرب» را، به نام «مدينة المهدي» پايتخت خود، قرار داد.

آغاز حکومتش در اين شهر در روز شنبه، پنجم ذيقعده، سال (303 ه -) بود. او در سال (322 ه -) مُرد و فرزندش «محمد» ملقب به «قائم» جانشين او شد. [1] .