او به نمايندگي از سوي امام صادق عليه السلام به کارهاي شيعيان رسيدگي مي کرده و در منازعات مالي آنان، به وکالت از آن حضرت، اموالي را پرداخت مي نموده است. همين طور وکيل ارشد، و مباشر امور امام کاظم عليه السلام در «مدينه» بوده است. گاه، امام کاظم عليه السلام شخصا پرداخت هاي مالي شيعيان را نمي پذيرفت و آنها را به «مفضل بن عمر» ارجاع مي نمود، که به نظر مي رسد به خاطر جهات امنيتي بوده است. [1] .

برخي منابع کهن، او را باب امام صادق عليه السلام و برخي، باب امام کاظم عليه السلام بر شمرده اند که نشانگر جلالت قدر او است. [2] .