همان گونه که در قسمت پيشين روشن شد، مساءله آماده سازي شيعه براي ورود به عصر غيبت و ايجاد ذهنيت لازم براي قبول مساءله غيبت و آمادگي براي دوري از امام معصوم و محروميت از ارتباط مستقيم با او، امري بود که از عصر پيامبر اکرم صلي اللّه عليه و آله شروع و در عصر هر يک از امامان شيعه به طور مستمر ادامه يافت؛ و آنچه پيامبر اکرم صلي اللّه عليه و آله در اين باره بيان فرموده بود توسط امامان شيعه عليهم السلام مورد تاءکيد واقع شد. هر يک از امامان به نوبه خود، شيعه را از نزديک شدن عصر غيبت آگاه مي ساختند و از سوي ديگر نسبت به انکار وجود امام عليه السلام و انحراف حاصل از غيبت امام معصوم، به شيعيان هشدار مي دادند.

اما وقتي به عصر امام هادي و امام عسکري عليهماالسلام وارد مي شويم، برهه اي جديد رخ مي نمايد که در آن، گام هاي وسيع تري براي زمينه سازي ورود شيعه به عصر غيبت انجام مي گيرد. علاوه بر آنچه اين دو امام، همچون ساير ائمه عليهم السلام، در بيان اصل مساءله غيبت انجام دادند، کارهاي ديگري نيز به خاطر نزديکي زمان غيبت، توسط اين دو بزرگوار صورت پذيرفت، که در ذيل بدان مي پردازيم: