رواياتي که در مورد حضرت مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف)، غيبت، ظهور، علامات ظهور و حوادث پس از ظهور، از طريق دو امام باقر و صادق عليهماالسلام نقل شده است به مراتب بيشتر از روايات رسيده از ساير معصومين عليهم السلام است. ويژگي و امتياز ديگر اين روايات آن است که علاوه بر بيان اصل مساءله، به بيان بعضي از خصوصيات نيز پرداخته اند. توجه به پاره اي از اين روايات، مي تواند دليلي بر اين مدعا باشد.

«ابراهيم بن عمر کناسي» مي گويد: از امام باقر عليه السلام شنيدم: که مي فرمود: «همانا براي صاحب اين امر دو غيبت خواهد بود و قائم، قيام مي کند در حالي که بيعت کسي بر گردنش نيست.» [1] .

ابوبصير از امام باقر عليه السلام نقل کرده که فرمود: «بعد از حسين عليه السلام 9 امام مي آيند، نهم از آنان قائم ايشان است.» [2] .

«جابر جعفي» از امام باقر عليه السلام نقل نموده که فرمود: «زماني بر مردم خواهد آمد که در زمان امامشان غايب خواهد شد. پس خوشا به حال کساني که ثابت بر امر ما باشند. همانا کم ترين پاداش ايشان آن است که خداوند خطاب به آنان مي فرمايد: بندگان و کنيزان من، نسبت به سر من ايمان آورديد غيب مرا تصديق نموديد، پس بر شما بشارت باد به بهترين پاداش از سوي من؛ شمائيد بندگان و کنيزان من؛ از شما مي پذيرم و شما را عفو مي نمايم و به وسيله شما رحمت و باران بر بندگانم نازل مي کنم و به خاطر شما است که از بندگانم دفع بلا و عذاب مي کنم...» [3] .