«عبدالرحمن بن سمرة» مي گويد: به پيامبر اکرم صلي اللّه عليه و آله عرض نمودم: اي رسول خدا! مرا به طريق نجات هدايت کن؛ فرمود:

«هنگامي که اختلاف خواسته ها و تفرق آرا پيش آمد، بر تو باد رجوع به نزد «علي بن ابي طالب»، که او امام امت من و خليفه من بر آنان بعد از من است. و او است فاروقي که به وسيله آن، حق از باطل جدا مي شود. هر کس از او سؤ ال کند پاسخ گويد، و هر کس از او طلب هدايت کند هدايتش ‍ نمايد، و هر کس که طالب حق و در پي هدايت باشد آن را نزد او مي يابد، و هر کس به او پناه برد در امان خواهد بود، هر کس به او تمسک کند نجاتش ‍ دهد، هر کس به او اقتدا کند هدايتش نمايد. اي پسر سمرة! هر کس از شما دوست و موافق او باشد اهل نجات، هر کس از شما که دشمن و مخالف او باشد اهل هلاکت است. اي پسر سمرة! «علي» از من، و روح او روح من، و طينت او طينت من است، او برادر من و من برادر اويم، او همسر دخترم فاطمه - سيده زنان عالم از اول تا به آخر - است، و از او است دو امام امت من و دو سيد جوانان اهل بهشت؛ يعني حسن و حسين، و 9 فرزند حسين، که نهم از آنان، قائم امت من است که زمين را از عدل و داد پر کند، پس از آن که پر از ظلم و جور شده باشد.» [1] .

«عبدالله بن عباس» مي گويد: پيامبر اکرم صلي اللّه عليه و آله فرمود: «خداوند متعال نظري بر زمين نمود و مرا به عنوان «نبي» خود اختيار کرد، سپس نظري ديگر نمود و علي عليه السلام را به عنوان «امام» اختيار نمود، و مرا امر فرمود که او را برادر، ولي، وصي، خليفه و وزير خود قرار دهم، پس «علي» از من است و او است همسر دخترم و پدر دو سبطم: حسن و حسين. بدانيد که خداوند، من و آنان را حجت هايي بر بندگان قرار داده و از صلي حسين اماماني قرار داده که قائم به امر من خواهند بود و وصيت مرا حفظ مي کنند. نهم از آنان، «قائم» اهل بيت من و «مهدي» امت من است، و شبيه ترين مردم به من از نظر شمائل، گفتار و رفتار است، که بعد از غيبتي طولاني و حيرتي گمراه کننده، ظاهر شده، و امر الهي را اعلان و آشکار نموده و دين الهي را ظاهر مي کند و با نصرت خدا و ملائکه اش، تاءييد مي شود و زمين را پس از آن که پر از ظلم و جور شده، پر از عدل و داد خواهد نمود.» [2] .

«ابوحمزة» از امام باقر عليه السلام نقل نموده که پيامبر صلي اللّه عليه و آله فرمود: «خوشا به حال کسي که «قائم» از اهل بيت مرا درک و در غيبتش و قبل از قيامش به او اقتدا کند و دوستانش را دوست، و دشمنانش ‍ را دشمن بدارد. چنين کسي از رفقا و دوستان من و گرامي ترين امتم نزد من در روز قيامت است.» [3] .