مردم از هر نقطه به زيارت حضرت مي شتافتند و در آن روزي که بنا بود آن حضرت براي معرفي خود به دربار مراجعه کند، جمعيت زيادي از مشتاقان حضرت با چشماني اشکبار به اميد ديدار ايشان در مسير امام اجتماع مي کردند، آنچنان که راه بند مي آمد و کسي را توان گذشتن نبود. صداي شيون و ضجه مردم از همه جا به گوش مي رسيد، اما همين که امام عليه السلام از خارج مي شد سکوت همه جا را فرا مي گرفت و همه محو تماشاي هيبت باشکوه امام عليه السلام مي شدند و براي او راه را مي گشودند و تا هنگام بازگشت ايشان، مردم همان طور در انتظارش ‍ مي ايستادند. [1] .

«شيخ صدوق» از قول «احمد بن عبيدالله بن خاقان» عامل خليفه در «قم» که از ناصبي ها و دشمنان اهل بيت عليهم السلام تمام بازار تعطيل شد و بني هاشم، لشکريان، منشيان و ساير مردمان به همراه پدرم (عبيدالله بن خاقان، وزير معتمد عباسي) به تشييع حضرت شتافتند. آن روز «سامرا» از کثرت ازدحام و جمعيت و شيون، همچون صحنه قيامت بود.» [2] .