يکي از مشکلات جهان پيشرفته کنوني، فقدان حکمت و عقل عملي که ناشي از فقدان تقوي است، مي باشد، اما از ويژگيهاي عصر طلايي ظهور و فرجام شکوهمند تاريخ، تکامل عقول و بروز و ظهور حکيمان و عارفان و عاقلان است. امام باقر عليه السلام در روايت ابوخالد کابلي مي فرمايد: «اذا قام قائمنا وضع يده علي روس العباد، فجمع به عقولهم و اکمل به اخلاقهم». [1] .

هنگامي که امام قائم عليه السلام ظهور کند، شعاع نورانيت و هدايتش همه ي بندگان خدا را فرا مي گيرد، و عقول مردم متمرکز و اخلاقشان به واسطه ي آن امام بزرگوار کامل مي شود.

اين حالت براي عموم مردم اتفاق خواهد افتاد، اما پيشگامان و پيروان پيشتاز انقلاب جهاني مهدي عليه السلام به وسعت روح و درک و ديد و مقامي مي رسند که امام



[ صفحه 188]



صادق عليه السلام درباره ي آن مي فرمايد: «ان قائمنا اذا قام مدالله لشيعتنا في أسماعهم و ابصارهم حتي لا يکون بينهم و بين القائم بريد، يکلمهم فيسمعون و ينظرون اليه، و هو في مکانه». [2] .

هنگامي که امام قائم ما ظهور کند خداوند گوشها و چشمهاي شيعيان ما را آنچنان گسترش و توسعه مي دهد که در ميان آنها و امام قائم پيک و پست نخواهد بود و نامه اي مبادله نمي شود (بلکه دائما به طور مستقيم حتي از راه دور با امام در تماسند) بنحوي که امام با آنها صحبت مي کند و آنها مي شنوند و ايشان را مي بينند در حاليکه امام در مکان خود هستند.