همه ي افراد انساني داراي آفرينشي مساوي و يکسان و يکنوع و داراي نيازهاي



[ صفحه 250]



طبيعي همانند و ارزشي مساوي و برابرند. نژاد، رنگ، زبان، شکل ويژگيهاي جغرافيايي، مذهبي، اجتماعي، اخلاقي، و ديگر مسائل تأثيري در اين يگانگي و يک نوعي و مساوات تکويني ندارد و همه ي افراد انساني عضو جامعه ي بزرگ هستند که جامعه ي بشري نام دارد.

آيه ي 13 سوره ي حجرات در اين باره مي فرمايد: اي مردمان! ما شما را از مردي و زني آفريديم، و به صورت ملتها و قبيله ها در آورديم، تا با يکديگر آشنا شويد (نه آنکه تفاخر کنيد و بزرگي بفروشيد که بزرگي انسان به مليت و قبيله و رنگ و نژاد نيست) و همانا بزرگوار از ميان شما در نزد خدا آنکس است که با تقواتر باشد.

پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم نيز مي فرمايد: مردمان از زمان حضرت آدم عليه السلام تاکنون چون دندانه هاي شانه مساويند، و عرب و غير عرب (نژاد) سرخ بر سياه برتري ندارد مگر به تقوا. [الاختصاص؛ شيخ مفيد (ره)؛ ص 337]

بنابراين چون خداي همه يکي است، و همه از منشأ واحد انساني سرچشمه گرفته اند، همه انسانها با هم برابرند و هرگونه امتياز نفي مي گردد و فضيلت و برتري متقين هم موجب برخورداري بيشتر آنها در بهره منديهاي دنيوي نمي گردد.