بازگشت

درآمدها


«درآمد سالانه ي آمريکائيها نيز بطور بسيار نابرابر توزيع گرديده است...[در سال 1987] يک پنجم پايين خانواده هاي آمريکايي فقط 6 / 4 درصد کل درآمد کشور را دريافت مي کنند، در حاليکه يک پنجم بالاي خانواده هاي آمريکايي 7 / 43 درصد آن را دريافت مي کنند اين سهميه ها با آنچه که در پايان جنگ دوم جهاني، يعني بيش از چهل سال



[ صفحه 230]



پيش، وجود داشته مشابهت دارد....

افراد داراي درآمدهاي بالا عمدتا از دو گروه مشابه تشکيل مي شوند. گروه اول شامل کساني است که از درآمدهاي ناشي از داد و ستد، سهام و ساير سرمايه گذاريها امرار معاش مي کنند. اين دارئيها، ثروتهايي را به صورت اجاره بها، سود، سهم و منافع سرمايه فراهم مي آورد.

گروه دوم افراد داراي درآمد بالا عبارتند از مديران شرکتهاي عمده. يک گزارش پژوهشي در سال 1985 توسط مجله ي اخبار آمريکا و جهان به اين نتيجه رسيد که هر يک از مقالات عالي رتبه ي 202 شرکت از عمده ترين شرکتها، سالانه بيش از نيم ميليون دلار دريافت مي کنند... داستان فقط به همين حقوقها ختم نمي شود زيرا مديران عالي رتبه ممکن است خانه ها و مزاياي ديگري دريافت نمايند که ارزش آنها بسيار بيش از حقوقشان باشد.بر عکس، درآمد خانوار متوسط آن در آمريکا، فقط حدود 31 هزار دلار در سال است و اين رقم غالبا شامل دريافتهاي 2 يا چند نفر از اعضاي خانوار است. بيش از 70 درصد افراد و خانوارهاي آمريکايي کمتر از اين مقدار دريافت مي کنند. [1] .

مطابق آمار سال 1966 آمريکا، 8 / 24 ميليون آمريکايي زير خط فقر بوده اند، يعني درآمدي کمتر از 3150 دلار در سال و بر حسب هر خانوار داشته اند. 5 / 59 ميليون نفر کمتر از 9100 دلار بر حسب خانوار درآمد داشتند که مبلغ لازم براي «سطح زندگي متناسب» يعني تجديد پوشاک هر سه سال يکبار، ديدن يک فيلم هر ماه، و آموزش متوسطه براي کودکان است. مطابق همين آمار، 10 درصد صاحبان بالاترين درآمدها، 29 برابر بيش از 10 درصد فقيرترين افراد جامعه درآمد دارند. [2] .



[ صفحه 231]



کشورهاي پيشرفته ديگر جوامع توسعه يافته نيز کم و بيش چنين وضعي دارند و توزيع نابرابر ثروت (دارائيها و درآمدها) روندي مشابه آمريکا دارد، هر چند در اروپا بخاطر عميق بيشتر دموکراسي و مبارزات و آگاهيهاي کارگران، نظام تأمين اجتماعي قوي تر و حقوق و دستمزدها بيشتر است. جدول زير که از آمارهاي سازمان ملل متحد اقتباس شده نشان مي دهد که تفاوت نابرابري در آمريکا و اروپا با يکديگر بيشتر به وضع سياسي وابسته است تا سطح توسعه ي اقتصادي اين کشورها. [3] .

نسبت درآمد متوسط 10% ثروتمندان درآمد 10% فقيرترين

ايالات متحده (1996) - 29

آلمان غربي (1966) - 5 / 20

بريتانياي کبير (1964) - 15

هلند (1964) - 33

نروژ (1962) - 25

فرانسه (1962) - 6 / 73

دانمارک (1964) - 20

اين در حالي است که مرتبه بندي درآمدها، اگر به آمار رسمي اعتماد کنيم، در کشورهاي بلوک شرق سابق بسيار کمتر از غرب بوده است: در شوروي مقياس درآمد 1 به 3 / 3، در چکسلواکي 1 به 7 / 2 و در لهستان 1 به 4 بوده است.


پاورقي

[1] مأخذ 37؛ رابرتسون؛ ص 226-225.

[2] ر.ک. مأخذ 38؛ اتالي و گيوم؛ ص 306.

[3] همانجا؛ ص 308.