پرستش خداوند که هدف اساسي بعثت انبياء و محور حرکت همه ي اولياء خدا و جهت دهنده و متعالي کننده ي همه ي فضائل و ارزشهاست، و در آن عصر طلايي ظهور، گسترش فوق العاده مي يابد بنحوي که «بر صفحه روي زمين، خانه اي و خيمه اي باقي نمي ماند مگر اينکه خداوند اسلام را در آن وارد مي کند». [1] يا «هيچ زميني باقي نمي ماند مگر اينکه شهادتين در آنجا شنيده مي شود». [2] .

بهر تقدير توجه انسانها به عبادت و پرستش خدا بي نهايت مي گردد. بنحوي که با همه تلاش براي گسترش مساجد، باز هم کمبود جا احساس مي شود و بنابراين (اولين گامي که امام زمان عليه السلام در اجراي عدالت بر مي دارد اين است که از طرف آن حضرت،منادي صدا مي زند کساني که حج و طواف مستحب بجا مي آورند، محل طواف و حجرالاسود را به کساني بسپارند که حج بجا مي آورند). [3] .

امام صادق عليه السلام درباره ي گسترش مساجد فقط در شهر کوفه مي فرمايد: «اذا قام قائم آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم بني في ظهر الکوفة مسجدا له الف باب واتصلت بيوت الکوفة بنهر کربلاء». [4] .

هنگامي که مهدي آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم قيام کند در پشت کوفه مسجدي برپا مي کند که هزار در دارد [کنايه از وسعت فوق العاده] و خانه هاي کوفه به نهر کربلا متصل مي شوند.

در هنگامه ي ظهور است که آيه ي 41 سوره ي حج بنحو کامل اجرا مي گردد: «هنگامي که قائم آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم قيام مي کند مي فرمايد: اي مردم ما همان کساني هستيم که خداوند بلند مرتبه در کتابش به شما وعده داده است که: «الذين ان مکناهم في



[ صفحه 199]



الارض اقاموا الصلاة و آتو الزکاة و أمروا بالمعروف و نهوا عن المنکر و لله عاقبة الامور». [5] .

يعني ما اهل بيت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم مصداق کامل اين آيه هستيم و اگر حکومت را بدست بگيريم اقامه ي نماز بنحو کامل در حکومت ما تحقق مي يابد.