شناخت شخص مورد انتظار و آگاهي نسبت به ويژگي ها و عملکردهاي او، در کيفيت انتظار مؤثر است. همين که منتظر بداند در انتظار کيست و پس از به سر آمدن انتظار با چگونه انساني روبرو خواهد شد و در چه اقداماتي با او همراه خواهد بود، در نحوه آمادگي او و آماده سازي محيط او تأثيرگذار است.

همينکه منتظر بداند مولاي منتظرش «بنده راستين خدا» [1] و «خليفه حقيقي او»



[ صفحه 54]



و «حجّت واقعي» اوست و جز او را نمي پرستد و جز بر طبق اراده او حکم نمي کند و مردم را جز به سوي او فرا نمي خواند کافيست تا مرام و سکوت منتظِر را سمت و سويي خدايي ببخشد.

همينکه بداند او «شريک قرآن» و «احياگر قرآن» است، کافي است تا هيچگاه قرآن را مهجور قرار ندهد و از انس با آيات و مضامين شريفه آن بي نصيب نماند.

همينکه بداند او «حياتبخش سنّت هاي الهي» و «عامل بي چون و چراي سنن پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم)» است، کافي است تا هرگز سنّت هاي خدا و پيامبر را به فراموشي نسپارد و سريره و سيرت خود را جز مبناي چنين سنّتهايي سامان نبخشد.

همينکه بداند او «دروازه هدايت» و «راه بي انحراف» و «نورخاموشي ناپذير» و «راهنماي به سوي خدا» است، کافي است تا هرگز تن به



[ صفحه 55]



ضلالت و ظلمت گمراهي ندهد و زير پرچم داعيان دروغين به راههاي شيطاني کشيده نشود.

همينکه بداند او «حافظ اسرار الهي» و «گنجينه علوم پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم)» و «ابراز کننده حکمتها» و «تجسم کتاب خدا» و «مظهر دانشهاي فرو ريزنده پروردگار» است، کافي است تا در جهالت ننشيند و برديده بصيرت خويش حجابي را نبندد.

همينکه بداند او «قيام کننده به عدالت» و «از بين برنده ستم و تجاوز» و «درهم کوبنده کاخ عزّت مستکبرين» است کافي است تا در مقابل بي عدالتي ها بي تفاوت نماند و روحيه ستم ستيزي را همواره در خود زنده نگه دارد.

همينکه بداند او «سرپرست و دوستدار مؤمنان» و «عزت دهنده اولياء» و «احياگر اهل دين» و «ذخيره شده براي کرامت بخشيدن به دوستان خدا»ست، کافي است تا هرگز در حق هيچ مؤمني بي حرمتي روا ندارد، و به حقوق شان تجاوز نکند و در دفاع از آنان کوتاهي نورزد.



[ صفحه 56]



همينکه بداند او «پرچم هدايت» و «کشتي نجات» و «خورشيد شب شکن» و «روشني بخش تاريکي ها» و «روشن سازنده حق و حقيقت ها»ست، کافي است تا در فتنه هاي پياپي روزگار غيبت راه را گم نکند، در موج خيز حادثه جان نبازد، تسليم شب نشود، در تاريکي نماند و باطل را به جاي حق نپذيرد.

مگر مي شود در انتظار «بهار امّت» بود و تسليم يأس پاييز شد؟!

مگر مي شود در انتظار «سرسبزي روزگاران» بود و در فصل برگ ريزان از پا نشست؟!

مگر مي شود در انتظار «باران و رحمت بي منتهاي الهي» بود و از تشنگي جان داد؟!

مگر مي شود در انتظار «چشمه زندگي» بود و مرگ ذلّت بار را پذيرفت؟!

هرگز....!



[ صفحه 57]