همان گونه که از نام انقلاب جهاني حضرت مهدي (عج) پيدا است



[ صفحه 188]



بايد براي وصول به اين انقلاب به صورت انقلابي کار کرد، با ميانه روي و محافظه کاري و خط ليبرالي نمي توان به اين هدف بزرگ رسيد، چرا که پر واضح است براي برنامه ريزي يک چنين انقلاب عظيمي که موانع بسياري سر راه دارد، بايد جهاد کرد، جهادي پي گير و بزرگ، و تبديل انحرافات عقلي و عملي و اخلاقي به اعتدال و صراط مستقيم، که يک تحوّل بي نظير و عظيمي است چنين تحوّلي با ميانه روي و محافظه کاري، به دست نمي آيد.

بنابراين بايد حرکتهاي اين نهضت، اسلامي و مکتبي باشد، و از حرکتهاي غير مکتبي چنين تحوّلي ميسور نيست.

چنانکه در روش انبياء و پيامبران الهي (عليهم السلام) از جمله پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله و سلم) به خوبي اين انقلاب و جهش را در سطح محدوده خودشان مي بينيم، البتّه چنانکه خواهيم گفت اين مطلب به اين معنا نيست که مادر اين کار عجله کنيم و سطحي به پيش رويم.

قابل توجه اينکه طبق بعضي از روايات، آنحضرت در روز عاشورا قيام مي کند. [1] .

و به فرموده امام صادق (عليه السلام) در شب بيست و سوّم ماه رمضان بنام آنحضرت ندا شود و روز عاشورا قيام کند. [2] .



[ صفحه 189]



دقّت در اين نکته که در روايات اسلامي وارد شده در شب تولّد امام زمان (عليه السلام) زيارت امام حسين (عليه السلام) را بخوانيد، با توجه به محتواي اين زيارت و ارتباط اين دو، نتيجه مي گيريم، که مسأله راحت طلبي در کار نيست بلکه مسأله قيام و انقلاب و شهادت طلبي و جهاد تا سر حد شهادت و نفرت شديد از دشمن است و بايد با چنين روشي خود را به امام زمان (عليه السلام) نزديک کنيم، در اينجا نقل اين روايت بجا است، امام صادق (عليه السلام) در ضمن حديثي فرمود:

«اِذا قامَ قائِمُنا سَقَطَتِ التَّقِيَّةُ وَ جَرَّدَ السَّيْفُ وَ لَمْ يَأْخُذْ مِنَ النّاسِ وَ لَمْ يُعْطِهِمْ اِلاّ بِالسَّيْفِ؛

وقتي که قائم (عج) ما قيام کند تقيه برداشته شود و شمشير کشيده گردد و با مردم (متمرّد) در داد و ستد جز شمشير (حکومت) در ميان نباشد.» [3] .