پايه دوم اين برنامه ريزي اين است که ظهور و امامت امام زمان (عليه السلام) مربوط به کل جهان است، و پس از ظهور اسلام حقيقي با تمام ابعادش در همه جهان بدست با کفايت آنحضرت در سطح جهان حاکم و پياده مي شود.



[ صفحه 187]



امام صادق (عليه السلام) فرمود:

«اِذا قامَ الْقائِمُ لايَبْقي اَرْضٌ اِلاّ نُودِيَ فِيهَا شَهَادَةُ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَ اَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّهِ؛

وقتي که قائم (عج) قيام کرد، هيچ نقطه اي از زمين نيست مگر اين که آواي توحيد و پذيرش رسالت پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) در آن بلند است.» [1] .

بنابراين در اين برنامه ريزي بايد همه جهان با انواع فرهنگ ها و سنّتها و انحرافات و عقايد گوناگون را در نظر گرفت و طرحي جامع براي براندازي همه فسادها و انحرافات همه جهان، که از آن گاهي تعبير به صدور انقلاب اسلامي مي شود ارائه داد.

با توجه به اين که جهان همچون حلقه هاي زنجير در شؤون مختلف به هم ارتباط دارد و همين ارتباطات تأثيرات مثبت و منفي نسبت به همديگر دارند، اگر ما نقطه اي را از انحراف بيرون آورديم کافي نيست چرا که خواه ناخواه تأثيرات اطراف اين نقطه، مانع وصول به هدف در آن نقطه خواهد شد.