[ صفحه 163]



هر انقلابي وقتي به نتيجه مي رسد که قبلاً در ابعاد مختلف زمينه سازي خوبي براي آن شده باشد، و هيچ انقلاب و نهضتي بدون مقدمه و زمينه سازي به پيروزي نخواهد رسيد و اين قانون در تداوم آن نيز وجود دارد.

انقلاب جهاني حضرت مهدي (عج) (اَرْواحُنا فَداهُ) که مهمترين و وسيعترين و عميقترين انقلابات جهاني است و مربوط به همه جهان مي باشد، از اين قانون، مستثني نيست بلکه بخاطر جهاني بودن و عميق بودنش به طريق اولي بايد براي آن زمينه سازي گردد.

مفهوم واقعي انتظار که در روايات ما به عنوان بالاترين عمل



[ صفحه 164]



شمرده شده [1] و آن «به شمشير زدن در رکاب پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) بر فرق دشمن» تشبيه شده [2] همين زمينه سازي است.

وگرنه انتظار خشک و خالي، به عبارت ديگر اميد ذهني بي آنکه در جامعه تحقّق يابد و آثارش آشکار شود هيچگاه بهترين عمل و همانند شمشير زدن در رکاب پيامبر خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) نخواهد بود، چنانکه مفهوم واژه «عمل» و جنگيدن در رکاب پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) حاکي از حضور در صحنه و فعاليت عملي و کار و کوشش و زمينه سازي عيني است، نه نيّت بدون عمل، و اميد ذهني بدون آثار عملي.

«انتظار» به معني آينده نگري است، و به معني ناراضي بودن از وضع موجود، و به راضي شدن از آينده بهتر است، همچون بيمار که انتظار صحت و سلامتي دارد يعني اميد آن دارد که از وضع موجود رهائي يابد و به وضع بهتري برسد، و پر واضح است، که چنين دگرگوني نياز به زمينه سازي دارد.

در انقلابهاي پيامبران (عليهم السلام) نيز زمينه سازي وجود داشت، و آنها در صورتي انقلاب را به ثمر مي رساندند که در همه ابعاد زمينه سازي عملي شود وگرنه انقلابشان در نيمه راه با شکست مواجه مي شد. [3] .

و از آنجا که انقلاب حضرت مهدي (عج) جهاني و همه جانبه و دراز



[ صفحه 165]



مدت است و همه انقلابهاي خدا پرستان تاريخ و پيامبران (عليهم السلام) در آن خلاصه مي گردد، و هدف نهائي انقلابات مقدّس بشري است، حتماً نياز به زمينه سازي وسيع تر و عميقتر دارد.

به عبارت روشن تر وقتي در روايات اسلامي مي خوانيم: در حکومت امام زمان (عليه السلام) علم و صنعت، عدالت، اخلاق، فکر و انديشه، کشاورزي و دامداري و بطور کلي اقتصاد در همه زمينه ها زمينه سازي دراز مدّت و عميق و پردوام لازم دارد، چرا که بنابر اعجاز نيست، بلکه همانند انقلاب پيامبران (عليهم السلام) بنابر فکر و عمل و کار و سعي مردم در همه ابعاد است چنانکه انقلابهاي بشر در طول تاريخ هميشه بر اين اساس بوده است.

و براي مثال وقتي در روايات مي خوانيم: امام صادق (عليه السلام) فرمود: علم و دانش داراي 27 شعبه است، تمام آنچه تاکنون از پيامبران به ما رسيده دو شعبه آن بيشتر نبوده و وقتي حضرت قائم (عج) ظهور کند آن دو را به 27 شعبه مي رساند. [4] .

نتيجه مي گيريم که براي چنين انقلاب دامنه دار و عميقي، زمينه سازي پردامنه و عميق لازم است، که بسيار بسيار از زمينه سازيهاي ديگر انقلابها وسيعتر و پردامنه دارتر است.



[ صفحه 166]



پاسخ به يک سؤال:

در اينجا اين سؤال پيش مي آيد که: طبق روايات وقتي جهان، پر از ظلم و فساد شد آنگاه امام زمان (عليه السلام) ظهور مي نمايد و جهان را پر از عدل و داد مي کند، اين موضوع نه تنها زمينه سازي نيست بلکه درست به عکس در جهت خلاف انقلاب مهدي (عج) مي باشد.

پاسخ اينکه:

خود اين موضوع (غرق شدن جهان در ظلم و فساد) يک نوع زمينه سازي است، چرا که نوع مردم از اين ظلم و فساد، ناراضي شده و به ستوه مي آيند و همين موضوع آنها را تشنه انقلاب مي کند، و اين خود زمينه فکري و معنوي ايجاد مي نمايد.

علاوه، منافات ندارد که در کنار اين ظلم و فساد جهاني، دوستان و هواداران آنحضرت با زمينه سازيهاي مثبت و آينده ساز، در انديشه خود و مردم، مقدّمه چيني براي انقلاب کنند، در حالي که مخالفان انقلاب سرگرم فساد و ظلم و غافل از همه جا هستند، گروههاي بيدار مسلمان از فرصت استفاده کرده با زمينه سازيهاي مثبت بر روندکار خود بيفزايند، و رفته رفته جهان را که آتش زير خاکستر است، ناگهان به نفع انقلاب، شعلهور سازند، چنانکه نمونه کوچک آن را در کشور اسلامي ايران در 22 بهمن سال 1357 با چشم خود ديديم، ولي نظر به اين که انقلاب جهاني مهدي (عج)، جهاني



[ صفحه 167]



و بسيار وسيع و عميق است، روشن است که زمينه سازي (بخصوص زمينه سازي فکري و فرهنگي) بيشتري در سطح کل جهان لازم دارد.