مي پرسند:

با اينکه طبق روايات کساني را که مدّعي ديدار امام زمان (عج) هستند بايد تکذيب کرد پس چرا به ذکر نمونه هائي از ديدار کنندگان، در اين کتاب يا در کتابهائي مانند: بحارالأنوار، اثباة الهداة و کشف الغمه و... پرداخته شده است؟



[ صفحه 124]



پاسخ:

نظر به اينکه: مدّعيان در بسياري از مواقع، مي خواهند با اين ادّعا سوء استفاده کنند، چنانکه در تاريخ مکرر ديده شده است.

و نظر به اينکه در بعضي از موارد در زمانهاي معاصر امامان (عليهم السلام) و نزديک به آن، براي حفظ جان، تقيّه واجب بوده است و اگر کسي چنين ادعائي مي کرد در مخاطره قرار مي گرفت.

و امور ديگر که بر ما پنهان است موجب آن شده که ائمه (عليهم السلام) دستور داده اند که هر کس گفت: من امام زمان (عليه السلام) را ديده ام، او را تکذيب کنيد، و يا اينکه تکذيب مربوط به احکام است، يعني کسي که حکمي از اسلام را از امام زمان (عليه السلام) نقل کند او را قبول نکنيد.

وانگهي داستان ديدار کنندگان نوعاً بعد از مرگشان آشکار شده است، به هر حال اگر سوء استفاده و تقيه و آثار سوء و يا عوامل مهمتري در کتمان نباشد، اظهار آن ظاهراً بي مانع خواهد بود (والله اَعلم).