آيا امام مهدي برقرار کننده اسلام است؟
[ صفحه 111]
مي پرسند:
طبق بعضي از روايات مانند: روايت امام صادق (عليه السلام) که فرمود:
«اِذَا خَرَجَ الْقائِمُ يَأْتِي بِاَمْر جَدِيد وَ کِتاب جَدِيد وَ سُنَّة جَدِيدَة وَ قَضاء جَدِيد؛
هنگامي که قائم (عج) نهضت مي کند، فرمان نو و کتاب نو و روش نو و دادگاه نو مي آورد.» [1] .
آيا با توجه به اين روايت، آئين و ديني که امام قائم (عج) بر قرار مي کند دين ديگر (جديد) غير از اسلام نيست؟!
پاسخ:
تعبير به نو و جديد، اشاره به اين است که انقلاب مهدي (عج) يک دگرگوني اساسي است نه روبنائي، از اين روجامعه خيال مي کند چيز جديدي غير از اسلام است.
به عبارت ديگر: پيرايه هائي که در طول تاريخ اسلام توسط زمامداران نالايق و ديگران به اسلام بسته اند، اسلام را طوري کرده، که اگر امام (عليه السلام) آنها را از اسلام دور کند و حقيقت اسلام را آشکار سازد مردم عوام خواهند گفت: اين يک چيز جديدي است نه اسلام، در صورتي که اسلام واقعي همين است.
[ صفحه 112]
آري در طول تاريخ اسلام، نفوذ انديشه هاي بيگانه در اسلام و تجدد گرائي افراطي مسلمين و رخنه فرصت طلبان و داخل کردن طرحهاي مبهم به عنوان طرح اسلامي در ميان اسلام و تحريفات گوناگون و... اسلام را مسخ خواهد کرد در اين صورت اگر امام قائم (عج) حقيقت اسلام را آشکار مي سازد، مردم خيال مي کنند مکتب جديد و روش جديد و دادگاه جديدي غير از اسلام به ميان آمده است.
در اينجا براي تکميل اين موضوع به روايت زير توجّه فرمائيد:
يکي از ياران امام صادق (عليه السلام) گويد: از آنحضرت پرسيدم روش حضرت مهدي (عج) چگونه است؟
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
«يَصْنَعُ ما صَنَعَ رَسُولُ اللّهِ، يَهْدُمُ ما کانَ قَبْلَهُ کَما هَدَمَ رَسُولُ اللّهِ اَمْرَ الجاهِلِيَّةِ وَ يَسْتَأنِفُ الاِْسْلامَ جَدِيداً؛
همان روش پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) را انجام مي دهد، روشهاي باطل قبل را ويران مي کند، چنانکه پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) چنين کرد و اسلام را نوسازي و تکميل مي نمايد.»
[2] .
بنابراين، انقلاب حضرت مهدي (عج) همان انقلاب اسلامي است، منتهي در سطح وسيعتر و عميقتر.
[ صفحه 113]
ابو بصير (رحمه الله) يکي از يارن امام صادق (عليه السلام) گويد: از آن حضرت پرسيدم مرا از سخن امير مؤمنان (عليه السلام) خبر بده که فرمود:
«اِنَّ الاِْسْلامَ بُدِءَ غَرِيباً وَسَيَعُودُ کَما بُدِءَ فَطُوبي لِلْغُرْباءِ؛
اسلام در آغاز غريب بود و بزودي همچون آغاز غريب خواهد شد، خوشا به سعادت غريبان.»
امام صادق (عليه السلام) در پاسخ فرمود:
«وقتي که امام قائم (عج) قيام کند دعوت به اسلام را از نو شروع مي کند، چنانکه پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) دعوت را شروع کرد.» [3] .
مطلب ديگر اينکه: حضرت قائم (عج) خودش نور و منطق گويا براي جهانيان است.
امام صادق (عليه السلام) فرمود:
«وقتي که قائم ما قيام کند، سراسر زمين بنور پروردگارش روشن مي گردد:
وَاسْتَغْنَي الْعِبادُ عَنْ ضَوْءِ الشَّمْسِ وَالْقَمَرِ؛
و مردم از نور خورشيد و ماه بي نياز مي شوند و تاريکي بطور کلي از بين مي رود.» [4] .
مرحوم ملامحسن فيض (رحمه الله) در حاشيه تفسير خود گويد: گويا منظور از بي نيازي سراسر زمين به نور خورشيد و ماه، بي نياز شدن
[ صفحه 114]
از برهان و دليل ساطع است چرا که خود وجود امام کافي است و دلها و مغزهاي همه را نوراني و قبضه مي کند با توجه به اينکه تمام علوم در زمان غيبت در محور برهان و دليل است.
و مطابق روايات: امام قائم (عج) با معتقدان به اديان مختلف، مناظره و احتجاج مي کند و با توراتيان به تورات، با انجيليان به انجيل و با صحفيان به صحف و با قرآنيان به قرآن و... همه آنها به حقانيت امام (عليه السلام) پي مي برند و سوگند مي خورند که تورات و انجيل و صحف و قرآن حقيقي همانست که امام (عليه السلام) به آنها نشان مي دهد سرانجام آنها به اسلام حقيقي مي گروند. [5] .
در عين حال، با کمال قاطعيّت به کتاب خدا قرآن، عمل مي کند و هرگونه منکرات را نابود مي سازد. [6] .
و براي برقراري حکومت جهاني قيام به شمشير (نهضت نظامي) مي کند، در حدّي که بفرموده امام صادق (عليه السلام):
«اِذا قامَ بِالسَّيْفِ فَقَتَلَ مِنْ کُلِّ اَلْف تِسْعَمَأَةُ وَ تِسْعَةَ وَ تِسْعِينَ؛
وقتي که امام زمان (عليه السلام) قيام به شمشير مي کند (از منحرفان و طاغوتيان و توطئه گران) از هر هزار نفر، 999 نفر آنها را به هلاکت مي رساند.» [7] .
پاورقي
[1] اثباة الهداة، ج 7، ص 83، و در کتاب کشف الغمه، ج 3، ص 365 آمده: امام صادق (عليه السلام) فرمود:
اِذا قامَ الْقائِمْ جاءَ بِاَمْرِ جَدِيد کَما دَعا رَسُولُ اللّهِ (صلي الله عليه و آله و سلم) فِي بَدْوِ الاِْسْلامِ.
[2] بحار، ج 52، ص 352، و اثباة الهدة، ج 7، ص 77.
[3] بحار، ج 52، ص 367.
[4] تفسير صافي، ص 469 ذيل آيه 67 سوره زمر، اعلام الوري ص 436.
[5] بحار، ج 53، ص 9، و ج 52، ص 351.
[6] اثباة الهداة، ج 7، ص 177 به نقل از امام باقر (عليه السلام).
[7] اثباة الهداة، ج 7، ص 177 به نقل از امام باقر (عليه السلام).