[ صفحه 45]



دوران زندگي امام زمان (عليه السلام) را مي توان به سه دوره تقسيم کرد:

1 ـ دوره کودکي (از سال 255 تا سال 260).

2 ـ دوره غيبت صغري (از سال 260 تا 329).

3 ـ دوره غيبت کبري (از سال 329 هجري قمري شروع مي شود تا وقتي که فرمان و نهضت جهاني آن حضرت از طرف خداوند متعال صادر گردد).

اخبار و روايات در اين مورد بسيار است که براي آنحضرت دو غيبت خواهد بود، يکي کوتاه، دوّمي طولاني در غيبت صغري (کوتاه) خواص شيعه و نُوّاب خاص آن حضرت با او تماس داشته اند، ولي در غيبت طولاني او، توده مردم از اقامتگاه او بي خبرند



[ صفحه 46]



جز دوستان مورد اعتماد که متصدي خدمتگذاري از اقامتگاه او مي باشند، و طبق روايتي همواره سي تن از شيعيان و نزديکان در حضور آن حضرت هستند که هرگاه عمر يکي از آنها بسر آمد يکي ديگر بجاي او تعيين مي شود. [1] .

و به گفته صاحب مستدرک، مرحوم نوري (رحمه الله) اگر تقدير نباشد که اين سي نفر مانند خود امام زمان (عليه السلام) عمر طولاني داشته باشند در هر قرني 30 نفر از مؤمنين پرهيزکار و بسيار سعادتمند، به سعادت خدمتگذاري و مصاحبت آن حضرت نائل مي شوند. [2] .

به هر حال اين افراد همان اوتادند که در محضر آن حضرت به سر مي برند، اکنون درباره غيبت صغري و کبري به شرح کوتاهي مي پردازيم.