محمّد بن محمّد بن نعمان که از علماي بسيار برجسته شيعه و مورد قبول شيعه و اهل تسنّن بود و مرجع خاص و عام به شمار مي رفت و بيش از 200 کتاب اسلامي نوشت و آبروي شيعه در قرن پنجم بود و در همه رشته هاي علوم اسلامي استاد و نابغه به شمار مي آمد: روزي در خانه بود، شخصي به حضورش آمد و پرسيد زني حامله فوت کرده ولي بچه در رحمش زنده است، آيا او را همانطور دفن کنيم، يا شکمش را شکافته و بچه اش را بيرون آوريم؟

شيخ مفيد (رحمه الله) گفت: همانگونه دفنش کنيد، آن شخص برگشت و در وسط راه ديد سواري به او نزديک شد و گفت:



[ صفحه 271]



شيخ مفيد (رحمه الله) فرمود: شکم آن زن را پاره کنيد و بچه را بيرون آوريد.

آن شخص چنين کرد، پس از مدتي جريان را براي شيخ مفيد نقل کردند، شيخ گفت من کسي را نفرستاده بودم، معلوم است که آن سوار صاحب الامر (عج) بوده است، اکنون که در احکام اشتباه مي کنم خوب است ديگر فتوا ندهم، در خانه اش را بست و از خانه بيرون نيامد.

ساعاتي نگذشت که از طرف امام زمان (عليه السلام) توقيعي (نوشته اي) به خدمت شيخ مفيد گذاشته شد:

«اي شيخ! براي مردم فتوا بگو و ما آن را تکميل خواهيم کرد، و نمي گذاريم که در خطاء و اشتباه بماني، آنگاه در مسند فتوا نشست.» [1] .

مي نويسند: وقتي که شيخ مفيد (رحمه الله) در سن 85 سالگي در سوم ماه رمضان سال 413 قمري از دنيا رفت، آنچنان جمعيّت از شيعه و سني براي تشييع جنازه اش اجتماع کردند که تا آن روز بي نظير بود و همه از شدت ناراحتي گريه مي کردند [2] وي را در حرم کاظمين (عليهما السلام) دفن کردند.

چندين بار از جانب امام زمان (عليه السلام) براي اين مرد بزرگوار،



[ صفحه 272]



نوشته اي به خطّ شريف آن حضرت (عج) صادر شد، در آغاز يکي از آنها آمده:

«لِلاَْخِ السَّدِيدِ وَالْوَلِيّ الرَّشِيدَ الشَّيْخِ الْمُفِيدِ... سَلامُ اللّهِ عَلَيْکَ اَيُّهَا الْوَلِيُّ الْمُخْلِصُ فِينا بِالْيَقِينِ...؛

به برادر استوار و ولي رشيد شيخ مفيد، سلام خدا بر تو اي وليّ خالص در راه ما و داراي يقين به ما....»

و در توقيع ديگري آمده:

«سَلامٌ عَلَيْکَ اَيُّهَا النّاصِرُ لِلْحِقِّ وَ الدَّاعيِ اِلَيْهِ بِکَلِمَةِ الصِّدْقِ...؛

سلام بر تو اي ياور حق و دعوت کننده به حق با سخنان راستين....» [3] .

هنگامي که اين عالم بزرگوار از دنيا رفت، با خط شريف امام زمان (عليه السلام) بر روي قبرش نوشته شده بود:



لا صَوَّتَ النَّاعِيَ بِفَقْدِکَ اِنَّما

يَوْمٌ عَلي آلِ الرَّسُولِ عَظِيمٌ



اِنْ کُنْتَ قَدْ غَيَّبْتَ فِي جَدَثِ الَّثري،

فَالْعِلْمُ وَ التَّوْحِيدُ فِيکَ مُقِيمُ





[ صفحه 273]





وَالْقائِمُ الْمَهْدِّي يَفْرَحُ کُلَّما

تَلِيَتْ عَلَيْهِ مِنَ الدُّرُوسِ عُلُومُ...؛



خبر دهنده مرگ خبر فقدان تو را نياورد، امروز بر آل محمّد (عليهم السلام) روز مصيبت بزرگي است.

اگر تو در ميان خاک قبر پنهان شدي، علم و توحيد همراه تو اقامت کرد.

قائم مهدي (عج) خوشحال مي شود هر وقت که درسها و علوم تو را برايش مي خوانند (کتابهاي تو را طالبان، مورد مطالعه و بحث قرار مي دهند).»

بالاخره در ضمن يکي از نامه ها (توقيعات) به شيخ مفيد (رحمه الله) مي نويسد:

«ما به مناجاتهاي تو توجّه داريم، خداوند تو را به خاطر آن وسيله (و موفقيّتي) که به تو از دوستانش بخشيد حفظ کند و از توطئه دشمنان نگهدارد.» [4] .