[ صفحه 42]



پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود:

«مهدي از ما خاندان است، بلند پيشاني و بر آمده بيني است (که وسط بيني اش برآمدگي دارد). [1] .

و نقل شده: روزي حضرت علي (عليه السلام) به امام حسين (عليه السلام) نگاه کرد و فرمود:

اين پسرم آقا است چنانکه رسولخدا (صلي الله عليه و آله و سلم) او را آقا خواند، و بزودي خداوند در صلب او مردي ظاهر سازد که همنام پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) شماست، و در صورت و سيرت شبيه پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) است، وقتي که مردم در غفلت بسر مي برند و حق زير پا قرار گرفته و مرده شده و ظلم و جور آشکار گشته، خروج مي نمايد، سوگند به خدا اگر خروج و قيام نکند، گردنش را مي زنند، اهل آسمان و ساکنان آن از خروجش شاد مي شوند، بلند پيشاني و برآمده بيني، سطبر شکم، لاغرران و در ران راستش، خالي هست، گشاده دندان مي باشد، زمين را همچون که پر از ظلم و جور شده پر از عدل و داد کند.» [2] .



[ صفحه 43]



از خصائص امام مهدي (عج) اينکه: حکومتش سراسر جهان را مي گيرد، در اين مورد مفسّر معروف اهل تسنّن قرطبي روايت مي کند که جميع کساني که جهانگير شدند چهارنفرند که دو نفرشان کافر بودند، يعني نمرود و بخت النّصر و دو نفرشان مؤمن بودند يعني: ذوالقرنين و سليمان بن داود (عليهما السلام) و بزودي از امّت اسلام پنجمين نفر حاکم سراسر زمين مي شود و او مهدي (عج) است. [3] .

جابر جعفي گويد: از امام باقر (عليه السلام) شنيدم مي فرمود:

«روزي عمر بن خطاب از اميرمؤمنان علي (عليه السلام) در مورد حضرت مهدي (عليه السلام) توضيح خواست.

علي (عليه السلام) فرمود: امّا نامش، حبيبم رسولخدا (صلي الله عليه و آله و سلم) با من عهد کرده که نامش را نبرم تا خداوند او را مبعوث کند، امّا سيمايش، او جوان نه بلند قد و نه کوتاه قد، خوش صورت است، مويش زيبا است، و از سرش به شانه اش ريخته، نور صورتش سياهي موي سر و صورتش را تحت الشّعاع قرار داده است.»

امام صادق (عليه السلام) فرمود:

«مهدي (عج) خروج نمي کند مگر در سالهاي طاق مانند 1 ـ 3 ـ 5 ـ 7 ـ 9.» [4] .