[ صفحه 269]



يکي از اعضاي هيئت امناي مسجد مقدّس جمکران در قم نقل کرد: در کنار مسجد جمکران تنها يک نفر مدفون است، و قبرش در نزديک درِ شمالي مسجد داخل صحن مي باشد، اين شخص به نام «حاج ابوالقاسم زاهدي فر»

آدم بي ريا و بدون تکبر و بدون توقّع در مسجد جمکران خدمت مي کرد، حتّي با اينکه انسان موقّر و حاجي بود، توالتهاي مسجد را پاک مي نمود.

اين شخص بيمار شد و در بيمارستان آيت اللّه العظمي گلپايگاني، بستري گرديد. به بالينش رفتم ديدم وضع وخيمي دارد، به من وصيّت کرد که مرا در قبرستان بقيع (دو کيلومتري مسجد جمکران) دفن کنيد. او از دنيا رفت پس از تجهيزات، جنازه او را به مسجد آوردند و نماز بر جنازه خوانده شد و همه جمعيّت تشييع کننده آماده شده بودند که او را به قبرستان بقيع براي دفن ببرند، ناگاه آقاي لطيفي (از افراد برجسته امناء مسجد) تلفن کرد که دفن جنازه را به تأخير بيندازيد، دفن جنازه تأخير افتاد، سرانجام بعد از ساعتي، آقاي لطيفي آمدند و فرمودند: «ايشان را در کنار مسجد دفن کنيد.»

گفتم چرا؟ اينجا هنوز کسي دفن نشده است فرمود: «حضرت آيت اللّه العظمي نجفي مرعشي تلفن کرد که مرحوم حاج ابوالقاسم



[ صفحه 270]



زاهدي فر را در کنار درگاه مسجد دفن نماييد.» به اين دستور عمل شد.

آري اخلاص و تواضع آن مرحوم ـ که حتّي مستراحهاي مسجد را تميز مي کرد باعث شد که قبرش در بهترين جا قرار گرفت، و همواره زير پاي زائران مسجد مقدّس جمکران است. به اين ترتيب، آقا امام زمان (عليه السلام) خادمي او را قبول کرد، اين است نتيجه بندگي خالصانه که انسان را به معراج مي برد. به گفته شاعر:



تواضع سر رفعت اندازدت

تکبّر به خاک اندر اندازت