هر چند امام زمان عليه السلام غايب از انظار است، و اين غيبت موجب محروم شدن امت از قسمتي از برکات وجود آن حضرت است که متوقف بر ظهور است، ولي قسمتي از فيوضات، وابسته به ظهور نيست.

او همچون آفتابي است که ابر غيبت نمي تواند مانع تأثير اشعه وجود او در قلوب پاکيزه شود، مانند اشعه خورشيد که در اعماق زمين جواهر نفيسه را مي پروراند، و حجاب ضخيم سنگ و خاک مانع استفاده آن گوهر از آفتاب نمي شود.

و چنان که بهره مند شدن از الطاف خاصه خداوند به دو طريق ميسر است:

اول: جهاد في اللّه به تصفيه نفس از کدورت هايي که مانع از انعکاس نور عنايت اوست.

دوم: اضطرار که رافع حجاب بين فطرت و مبدأ فيض است (أَمَّن يُجيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعَاهُ وَ يَکْشِفُ السُّوءَ) [1] همچنين استفاده از واسطه فيض خدا که اسم اعظم و مَثَل اعلاي اوست به دو طريق است:

اول: به تزکيه فکري و خلقي و عملي که اما تعلم أن أمرنا هذا لا ينال إلّا بالورع. [2] .

دوم: به انقطاع از اسباب مادي و اضطرار، و از اين طريق، بسيار کساني که بيچاره شدند، و کارد به استخوان آنها رسيد، و به آن حضرت استغاثه کردند نتيجه گرفتند.

در خاتمه به قصور و تقصير نسبت به ساحت قدس آن حضرت اعتراف مي کنيم، او کسي است که خدا به او نور خود را، و به وجود او کلمه خود را تمام کرده است، و او کسي است که کمال دين به امامت و کمال امامت به اوست، و دعاي وارد در شب ميلاد او اين است: اللهم بحق ليلتنا هذه و مولودها و حجتک و موعودها التي قرنت الي فضلها فضلک، فتمت کلمتک صدقا و عدلا، لا مبدّل لکلماتک و لا معقّب لآياتک، نورک المتالّق و ضياؤُک المشرق و العلم النور في طخياء الديجور الغائب المستور جلّ مولده و کرم محتده، و الملائکة شهّده و اللَّه ناصره و مؤيّده اذا آن ميعاده، و الملائکة امداده، سيف اللَّه الذي لا ينبو، و نوره [3] الذي لا يخبو، و ذو الحلم الذي لا يصبو....

رسول اکرم صلي اللَّه عليه و آله مي فرمايد:

(يُفَرِّجُ اللَّهُ بِالْمَهْدِيِّ عَنِ الْاُمَّةِ، يَمْلَأُ قُلُوبَ الْعِبادِ عِبادَةً وَ يَسَعهُمْ عَدْلُهُ، بِهِ يَمْحَقُ اللَّهُ الْکَذِبَ وَ يُذْهِبُ الزَّمانَ الْکَلِب، وَيُخْرِجُ ذُلَّ الرِّقِّ مِنْ أَعْناقِکُمْ)

خداوند به وسيله مهدي عليه السلام از امت رفع گرفتاري مي کند، دلهاي بندگان را با عبادت و اطاعت پر مي سازد و عدالتش همه را فرا مي گيرد.

خداوند به وسيله او دروغ و دروغگويي را نابود مي نمايد، روح درندگي و ستيزه جويي را از بين مي برد و ذلّت بردگي را از گردن آنها بر مي دارد.

غيبت شيخ طوسي ص 114.

امام صادق عليه السلام مي فرمايد:

(...ألاتعلم أن من انتظر أمرنا و صبر علي ما يري من الأذي و الخوف، هو غدا في زمرتنا)

آيا نمي داني که هر کس چشم به راه دولت ما باشد و بر ترسها و اذّيتها که مي بيند، صبر پيشه کند، فردا در جمع ما خواهد بود

کافي، ج 8 ص 36 ح 7

اميرمؤمنان علي عليه السلام مي فرمايد:

(إنتظروا الفرج و لا تيأسوا من رَوْح اللّه فإنّ احبّ الأعمال الي اللّه عزّوجلّ انتظار الفرج)

منتظر فرج باشيد و از رحمت خداوند نوميد مباشيد که بهترين اعمال نزد خداوند عزّوجلّ انتظار فرج است

بحار الانوار، ج 52 ص 123