يکي از علماي زاهد مشهد مقدّس، مرحوم آيت اللَّه حاج شيخ حبيب اللَّه گلپايگاني بود. نگارنده او را ديده و به منزلش هم رفته و در مسجد گوهرشاد که امامت داشت به او اقتدا کرده بودم.

آيت اللَّه آقاي وحيد خراساني - سلمه اللَّه - فرمود: شيخ حبيب اللَّه از کساني است که در تربيت من دخالت داشته است. و از ايشان نقل فرمود: زماني بيمار گشته و در بيمارستان امام رضاي مشهد بستري شدم. در سحرگاهي که حالم وخيم بود، رو به حرم مطهر کردم و توسّل به حضرت رضا نمودم و گفتم: چهل سال جزء اولين افرادي بودم که در سحرگاهان به زيارت قبرت مي آمدم، اکنون به اين روز افتاده ام، برايم چه مي کني؟ ناگاه متوجه شدم که وجود مقدّسش کنار تخت بيمارستان است، ايشان شاخه گلي به دستم داد؛ اوضاع عادي شد و بيماريم بر طرف گرديد و از آن زمان، به هر بيماري دست مي کشيدم شفا مي يافت. رفته رفته در اثر تماس با اندام اهل معصيت که براي علاج شان دست مي کشيدم، اثر دستم کاهش يافته و فعلاً بايد زماني را صرف ادعيه و اوراد نمايم تا تاثير کند.