مرحوم حاج شيخ جعفر شوشتري، از اعاظم فقيهان اماميه و از شاگردان صاحب فصول و صاحب جواهر و شيخ انصاري است. او بياني نافذ و منبري جالب داشته، در حدّي که بسياري از اهل معصيت به برکت مواعظ او تائب شده، از راه خويش برگشتند.

او مي گويد: در ابتداي امر، حافظه ام نارسا و بيانم غير شيوا بود، ناچار در منبر از روي کتاب مي خواندم، شبي در واقعه ديدم که در کربلا هستم و ايام، همان ايّامي است که موکب حسيني عليه السلام در آن زمين، نزول اجلال فرموده اند.

من در خيمه امام عليه السلام وارد شدم و سلام کردم. آن حضرت مرا نزد خود نشانيد و به حبيب بن مظاهر فرمود: حاج شيخ جعفر ميهمان ما است. آب نداريم به او بدهيم، ولي آرد و روغن هست، براي او طعامي تهيه کن.

حبيب برخاست طعامي پخته نزدم آورد، چند لقمه خوردم. از خواب بيدار شدم. از برکت آن غذا به مقام کنوني رسيده ام و از اخبار و آثار اهل بيت، لطائفي را استخراج مي کنم که به ذهن ديگران نرسيده است.

وي سرانجام در سال (1303) هجري که از ايران عازم عتبات عاليات بود، دارفاني را وداع گفت و [1] جنازه اش به نجف اشرف منتقل گرديد.