مرجع عظيم الشان و استاد محترم حضرت آيت اللَّه آقاي وحيد خراساني که علاوه بر مقامات عاليه فقه و اصول، در اين گونه اُمور هم کارشناس و خبره اند، بارها در جلسات خصوصي و عمومي فرموده اند: ملاقات در غيبت کبري به دو صورت واقع شده و مي شود:

1 - ملاقات در حال اختيار.

2 - ملاقات در ظرف اضطرار.

ملاقات در حال اختيار فقط منحصر به افرادي نظير سيدبن طاووس است که احياناً امام عليه السلام را ديده و شناخته و از او کسب فيض کرده اند.

و امّا ملاقات در حال اضطرار مربوط به افرادي است که در حال گرفتاري شديد به ذيل عنايت امام متوسّل مي شوند، و امام عليه السلام خود و يا توسط افرادي که دارند از او دستگيري مي نمايد.

و نيز فرمودند: آنها که در اثر لياقت و شايستگي به فيض ديدار موفق شوند، به کسي نمي گويند؛ ايشان در دنبال کلام شان اين شعر را مي خواندند:



اين مدعيان در طلبش بي خبرانند

آن را که خبر شد، خبري باز نيامد [1] .