بازگشت

کرامتي از حضرت معصومه


چون تمام نعمت هاي مادّي و معنوي اهل قم، به برکت حضرت فاطمه معصومه عليهاالسلام است و ما همگي از برکت قبر مطهرش متنعّم هستيم، از انصاف به دور است که در اين کتاب از فضائلش نشود؛ بر اين اساس چکيده کرامتي را که صاحب انوار المشعشعين در کتابش به عنوان يک امر متواتر درج نموده، در اين نوشتار مي آوريم. ايشان مي نويسد: يکي از خدّام آستانه مقدّسه حضرت معصومه به نام ميرزا اسد اللَّه، از ناحيه پاگرفتار بيماري شقاقلوس (بي حسّي و فاسد شدن عضوي از اندام) گشته، جراحان بالاتفاق نظر به قطع پاي ايشان دادند، تا بيماري به ديگر اعضا سرايت نکند.

ايشان مي گويد: حال که بناست فردا پايم را قطع کنند، امشب مرا به حرم مطهر حضرت معصومه ببريد. او را به دوش مي کشند و به حرم مي آورند. خدّام در را بسته و او را به حال خود وا مي گذارند، وي از فشار درد تا صبح صادق فرياد مي زند. هنگام صبح خوابش مي برد و در عالم خواب خانم مجلّله اي را مشاهده مي کند که به او مي گويد: ترا چه مي شود؟ جواب مي دهد: پايم فاسد شده و از خدا مي خواهم که يا مرا مرگ دهد و يا شفا بخشد.

آن خانم گوشه مقنعه خود را چندين دفعه به پاي او ماليده مي فرمايد: تو را شفا داديم. عرض مي کند: شما کي باشيد؟ مي فرمايد: فاطمه دختر موسي بن جعفر.

او از خواب بيدار مي شود و خود را سالم مي يابد. فريادش بلند مي شود که در را باز کنيد، شفا گرفتم. خدّام در را باز کرده، وي را خندان و سالم مي بينند.

شگفت اينکه مقداري پنبه نزد او يافت مي شود که هر مريضي آن را به موضع درد خود مي ماليد شفا [1] مي يافت، ولي در خرابي سيل قم آن پنبه مفقود گرديد.

حضرت معصومه در سال (201) قمري در شهر قم، بعد از هفده روز بيماري وفات يافت و در مقبره اي در محلّ فعلي مدفون گرديد، و بعدها چهار زن ديگر از خواتين اهل بيت عليهم السلام در کنار او دفن شدند.

ابتدا زينب دختر حضرت جوادعليه السلام سقفي از بوريا بر قبر بنا کرد. در سال (529) قمري شاد بيگم، از زنان خاندان امير تيمور گورکاني، گنبد منور را ساخت، و در سال (925) قمري به دستور شاه [2] اسماعيل صفوي تجديد بنا شد و بعدا فتحعلي شاه قاجار، گنبد را طلا نمود.

طبق روايتي که در کتاب کامل الزيارات مذکور است، امام جوادعليه السلام فرمود:

وَمن زار عمّتي بقم فله الجنّة [3] .



يا رب چه قشنگ است و چه زيبا حرم قم

چون جنّت اعلا، حرم محترم قم



بانوي جنان، اخت رضا، دختر موسي

دُردانه زهرا و ملائک، خدم قم



اين مژده بس او را که بهشت است جزايش

هر کس که زيارت کندش در حرم قم




پاورقي

[1] انوار المشعشعين ص 217.

[2] تاريخ دار الايمان قم از محمّد تقي بيک ارباب، ص 35 و تاريخ قم از ناصر الشريعه، ص 80 - 75.

[3] کامل الزيارات، باب 106ص 338.