ميرزا حسينعلي (ملقّب به بهاء) [1] فرزند ميرزا عباس نوري مازندراني - معروف به ميرزا بزرگ - در اول شوّال سال 1233 قمري در تهران تولّد يافت. خاندان او از دهکده‌اي کوهستاني کوچک به نام «تاکر» از نور مازندران مي‌باشند.

ميرزا حسينعلي، ادبيات و علوم مقدماتي را در تهران تحصيل نموده، و با عرفا و فضلا و نويسندگان (که با پدرش رفاقت و دوستي داشتند) معاشرت داشته است. وي در حکومت قاجار به خدمت ديوان در آمد و برحسب آن که شوهر خواهرش ميرزا مجيد، منشي کنسول روس بود، درک زير و بم کارها در روابط متقابل ويژه با سفارت خانه‌ها برايش ساده و آماده بود.

وي پس از چندي به حلقات درويشان پيوست و مانند آنها، زلف و گيسوي بلند گذاشت وجبّه و کلاهي ترتيب داد.

پس از آن که آوازهِ دعوت سيد علي محمد باب انتشار يافت، ميرزا حسينعلي دعوت او را شنيده، و به مسلک اصحاب او در آمده است. وي که در اين زمان 27 بهار از عمرش را سپري کرده بود، به تبليغ و ترويج بابيت پرداخت و با ارتباطاتي که با سفارت خانه‌هاي خارجي داشت، در هنگام ضرورت به سيّد باب کمک مي‌کرد.