چنان که اشارت رفت، در عصر حضور کساني خود را به دروغ باب ائمّه(ع) معرّفي کرده و بدين سبب به تکذيب و نفرين ايشان گرفتار شده‌اند. در اين بخش از نوشتار، به شناسايي برخي از اين افراد در عصر حضور و غيبت مي‌پردازيم تا ضمن اطّلاع رساني تاريخي، هشداري باشد براي شناختن و دوري جستن از مدّعيان دروغين بابيّت يا وکالت و نيابت خاصّه در اين عصر - که از راه‌هاي گوناگون مانند: اينترنت به فعّاليّت و انحراف مردم مي‌پردازند - و در نتيجه بستن راه‌هاي نفوذ و ترويج باطل.

برخي از مدّعيان دروغين بابيّت در عصر حضور عبارتند از:

1- علي بن حسکه‌

2- قاسم يقطيني‌

3- محمدبن فراست‌

4- ابن بابا؛

کشّي در کتاب رجال [1] از اين چهارتن به عنوان افرادي نام مي‌برد که ضمن نشر انديشه‌هاي انحرافي، مدّعي بابيّت امام عسکري و امام رضا (ع) بوده‌اند، ولي ائمّه(ع) آنان را به شدّت رد کرده و شيعيان را از تماس با ايشان برحذر داشته‌اند.