بهائيت، آييني بي‌بها، ادّعايي دروغين، آموزه‌هايي استعماري و ابزار گمراهي مردم در دست قدرت‌هاي استکباري است.

در بخش پيشين اين سلسله نوشتار به نمونه هايي از نقش استعمار در شکل‌گيري بهائيت و وابستگي اين مسلک به استعمارگران عصر اشاره شد.

در اين بخش به نقل، نقد و بررسي برخي از ادّعاي نارواي اين فرقه پرداخته مي‌شود تا آن دسته از خوانندگاني که مي‌خواهند اطلاعات بيش‌تري به دست آورند، به عمق پوچي و انحراف آن پي ببرند و دريابند که چرا و چگونه مستکبران و سياستمداران غربي از اين گروه حمايت مي‌کنند، در مجامع بين‌المللي با نام دفاع از حقوق بشر يا آزادي اديان، از حقوق از دست رفته و مظلومت بهائيان دروغ پرداز و فاسد داد سخن مي‌دهند و در حقيقت تلاش مي‌کنند تا ميان مسلمانان تفرقه اندازي کنند.

ناگفته نماند که هشياري و دقّت نظر انديشمندان و حاکمان مسلمان مي‌تواند همراه با آگاهي بخشيدن به نسل جوان، از انحراف و گرفتار شدن آنان در دام مسلک‌هاي ساختگي - از جمله بهائيت - جلوگيري به عمل آورد.