با آغاز دعوت ميرزا حسينعلي، رقابت دو برادر بر سر فرماندهي بر «بابيان» علناً آغاز و کم کم به اوج خود رسيده تا جايي که طرفين يکديگر را تهديد به مرگ مي‌کردند. لذا، دولت عثماني هر دو را به دادگاه کشانيد. دادگاه دستور داد هر يک از دو برادر با گروه پيرو خود به نقطه‌اي دور از هم فرستاده شوند. از اين جهت در سال 1285 به دستور سلطان عبدالعزيز، يحيي صبح ازل با خاندان و پيروانش به قبرس، و حسين علي بهاء و طرفدارانش به عکّا (در سرزمين فلسطين اشغالي) تبعيد شدند.

در همين ايّام بود که براي تشخيص طرفداران آن دو، اطرافيان صبح ازل به فرقه «ازليه» و پيروان ميرزا حسينعلي بهاء، فرقه «بهائي» ناميده شدند و آنهايي که به اين دو برادر ملحق نشدند، به نام قبلي «بابي» باقي ماندند.

سرانجام رقابت و کشمکش بين دو برادر، به پيروزي ميرزا حسينعلي ختم شد و او توانست نظر اربابان استعمارگر خويش را به کارآيي و انجام وظيفه اوامر آنان جلب کند و برادر را از معرکه بيرون سازد، لذا، به تدريج ميرزا يحيي صبح ازل به زوال گراييد و ازليه نيز براي ابد فراموش شدند.