بازگشت

وظيفه ما در دوران غيبت


ما اکنون در زمان غيبت کبراي آن حضرت قرار گرفته ايم، و ظيفه ما چيست و چه مسئوليتهائي بر دوش ما است؟

بي گمان اولين وظيفه ما آشنائي با خود آن حضرت است، او را شناخته و به او مأنوس باشيم، شناسايي آن حضرت بقدري پر اهميّت و حساس است که در حديثي از پيامبر خدا چنين مي خوانيم:

«هر کس از دنيا رود، در حاليکه نسبت به امام زمانش عرفان و شناخت نداشته باشد، همچون کسي است که در دوران جاهليت مرده است».

مرگ در دوران جاهليت يعني از اسلام و ايمان بي بهره بودن، و پيداست آن کسي که امام زمانش را نشناخته باشد در زمره بي ايمانان معرفي شده است.

وظيفه ديگر شيعيان در زمان غيبت مسئله انتظار فرج است که ائمه عليهم السلام مکرراً بدان اشاره فرموده اند.

«منتظر» کسي است که خود را براي ظهور امام خود آماده کند، ويژگيها و صفات ياوران آن حضرت را دارا باشد و از بذل جان و مال خويش در راه او دريغ نورزد، از اينرو ست که امام صادق عليه السلام مي فرمايد:

«آنکس که منتظر امر ماست همانند کسي است که در راه خدا در خون خود غوطه ور باشد.»

در حديثي ديگر از آن حضرت در شأن ياوران حضرتش چنين آمده است:

«هر که شور ياوري قائم را دارد بايد انتظار کشد، در حال انتظار پرهيزکارانه عمل کند و رفتار نيکو و شايسته پيش گيرد، اين چنين فردي اگر هم مرگ را در آغوش کشد، و قائم، پس از مرگش قيام نمايد، پاداشي همچون ياران و ياوران حضرت را خواهد داشت، پس بکوشيد و منتظر باشيد، (و اين کوشش و انتظار) گوارايتان باد اي گروه آمرزيده!»

پس از خدا بخواهيم تا از منتظران امام زمانمان باشيم، اعمال و رفتارمان نيز نشان دهنده درستي ادعايمان باشد، ابتدا خود در مسير شناسايي حضرتش گام برداريم، و سپس ديگران را نيز دلالت کنيم، منکران و مخالفان حضرتش را ارشاد و راهنمائي نماييم، ويژگيهاي ياوران حضرت مهدي عليه السلام را داشته و هرلحظه منتظر باشيم تا آن حضرت ظهور کرده، آنگاه جان بي ارزش خودرا با فداکردن در قدومش ارزشمند و گرانقدر نماييم.

آري! شيعه در زمان غيبت بايد پيوسته در سرش شور او، قلبش مالامال از عشق به او، سينه اش لبريز از محبت او، انديشه اش جانفشاني در رکاب او، آرزويش ديدار او، دعايش صلوات بر او، نيايشش گشايش فرج او، وجودش يکپارچه سوزوگداز، و هستي اش شعله اي زبانه کشيده از عشق او باشد.

واين اثر تلاشي است هرچند ناچيز در جهت شناساندن هرچه بيشتر آنحضرت با اين آرزو که تحفه اي باشد درويشانه به پيشگاه سليمان زمانه.

جعلنا الله بحقه من الفائزين بلقائه في غيبته ومن انصاره واعوانه بعد ظهوره جواد قيومي اصفهاني

1/ 4/ 1373