دعاؤه عليه السلام

في يوم المبعث خرج من جهة ابي القاسم الحسين بن روح: انّ الصلاة يوم سبعة و عشرين من رجب اثنتا عشرة رکعة، يقرأ في کلّ رکعة فاتحة الکتاب و ما تيسّر من السور، و يسلِّم و يجلس ويقول بين کل رکعتين:

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً، وَلَمْ يَکُنْ لَهُ شَريکٌ فيِ الْمُلْکِ، وَ لَمْ يَکُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبيراً.

يا عُدَّتي في مُدَّتي، وَ يا صاحِبي في شِدَّتي، وَ يا وَلِيّي فيِ نِعْمَتي، يا غِياثي فيرَغْبَتي، يا مُجيبي في حاجَتي، يا حافِظي في غَيْبَتي، يا کالِئي في وَحْدَتي، يا اُنْسي في وَحْشَتي.

اَنْتَ السَّاتِرُ عَوْرَتي، فَلَکَ الْحَمْدُ، وَاَنْتَ الْمُقيلُ عَثْرَتي، فَلَکَ الْحَمْدُ، وَ اَنْتَ الْمُنَفِّسُ صَرْعَتي، فَلَکَ الْحَمْدُ.

صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَالِهِ وَاسْتُرْ عَوْرَتي، وَامِنْ رَوْعَتي، وَ اَقِلْني عَثْرَتي، وَاصْفَحْ عَنْ جُرْمي، وَ تَجاوَزْ عَنْ سَيِّئاتي في اَصْحابِ الْجَنَّةِ، وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذي کانُوا يُوعَدُونَ.

فاذا فرغت من الصلاة والدعاء قرأت الحمد و «قُل هُوَاللَّهُ اَحَدٌ» و «قُلْ يا اَيُّهَا الْکافِرُونَ» و المعوّذتين و «اِنَّا اَنْزَلْناهُ فيلَيْلَةِ الْقَدْرِ»، وآية الکرسي سبعاً سبعاً، ثم تقول:

اللَّهُ اللَّهُ رَبّي لا اُشْرِکُ بِهِ شَيْئاً - سبع مرّات، ثم ادع بما احببت.

دعاي آن حضرت

در روز مبعث

توسط ابي القاسم حسين بن روح - نائب سوم امام - از امام زمان عليه السلام روايت شده که فرمود: در روز 27 رجب دوازده رکعت نماز مي گذاري، در هر رکعت حمد و هر سوره اي که ميّسر باشد خوانده، و تشهد گفته و سلام مي گويي و مي نشيني و بين هر دو رکعت مي گوئي:

ستايش خداي راست که فرزندي نگرفته و در فرمانروائي شريکي برايش نيست، و سر پرستي از خواري ندارد و او را بسيار بزرگ شمار.

اي توشه ام تا پايان عمرم، اي يارم در سختي، اي سر پرستم در نعمتم، اي فرياد رسم در وقت ميل و رغبت، اي علّت موفقيّتم در حاجتم، اي نگهبانم در غيابم، اي کفايت کننده ام در تنهائيم، اي همدمم در وحشتم.

توئي پوشاننده عورتم، پس ستايش مخصوص توست، و توئي ناديده گيرنده لغزشم، پس ستايش از آن توست، و توئي نيک بر دارنده ام بهنگام افتادگيم، پس ستايش تو را سزاست.

درود فرست بر محمد و خاندانش و عورتم را بپوشان، و پريشاني خاطرم را امنيّت بخش و لغزشم را ناديده گير، و از گناهم چشم بپوش، و از بديهايم درگذر، و مرا در زمره بهشتيان قرارده بحکم وعده راستي که مشمول آنان شده بود.

و آنگاه که از نماز و دعا فارغ شدي، هر يک از سوره هاي حمد و اخلاص و سوره کافرون و ناس و فلق و انا انزلناه و آيةالکرسي را هفت بار مي خواني سپس مي گوئي:

خداست خداست پروردگارم، و شريک با او قائل نشوم، و مي خواهي هرچه را که مي خواهي.