نواب اربعه سالياني واسطه فيض بين امام و مردم بودند، تا آنکه در سال 329 هجري اين طومار بسته شد و براساس مشيّت الهي غيبت کبراي آن حضرت آغاز گرديد، همان غيبتي که از مدتها پيش پيامبر و امامان شيعه بدان خبر داده بوده، و مسلمانان در آن دوره آزمايش مي شوند، تا هنگاميکه حضرتش بفرمان پروردگار توانا ظهور کرده ولباس تحقق بر آرمانهاي الهي بپوشاند.

از سال 329 هجري که غيبت کبري آغاز مي گردد باب نيابت خاصه آن حضرت مسدود مي شود، و در دوران غيبت هر کسي ادعاي بابيّت و نيابت کند بنا به تصريح خود ايشان دروغگوست.

در احاديث ائمه عليهم السلام فائده امام را در زمان غيبت به فائده خورشيد، آن هنگام که در پس ابرها قرار دارد تشبيه کرده اند، همچنانکه خورشيد در پس ابر نيز سبب حيات و بقاي جانداران است امام در حجاب غيبت نيز مايه هستي و دوام جهان آفرينش است.

در زمان غيبت بسياري از افراد به خدمت حضرتش بار يافته و به زيارت آن بزرگوار فائز گشته اند، اما هيچک ادعاي نيابت ننموده اند.

آري! ايشان آفتاب را به چشمان خود ديده اند و قلبهاشان مالامال از ايمان به امام عصر عليه السلام شده است.

اين افتخار ويژه برخي از دانشمندان والامقام شيعه نبوده بلکه بسياري از مردم پارسا و عامي نيز به اين افتخار نائل آمده اند، حتي با کمال تعجب کساني را مي بينيم که در گناهان و اعمال ناشايست غوطه ور بوده اند اما پس از آنکه واقعاً پشيمان شده و توبه کرده اند وقلبشان از محبت مولاي خود لبريز شده به اين شرافت کبري رستگار شده اند.

همچنين در دوران غيبت براي افراد و بزرگاني از علماي اسلام توقيعهايي از جانب آن حجت برحق صادر گرديده که در آنها حل دشواريها و مسائل جديد ذکر و راهنماييهاي لازم آمده است.

شيعه هم اکنون در دوران غيبت کبراي امام خود بسر برده و حساسترين لحظات خود را مي گذراند.

در احاديث آنگاه که از غيبت ولي عصر عليه السلام صحبت مي شود، به شدّت و دشواري اين امتحان الهي که همان عدم حضور امام است اشاره شده، چگونگي ايمان اين شيعيان را با ايمان آورندگان انگشت شمار نوح پيامبر، که پس از امتحان دشوار بر آن حضرت باقي ماندند، تشبيه شده است.