در پگاه نيمه شعبان سال 255 هجري آفتاب عالمتابي رخ نمود که پرتوهاي پرتوانش رمق درکالبد انسانيت دميد و مايه هستي کائنات گرديد.

سرانجام وعده هاي الهي عليرغم اقدامات منکران حضرتش به وقوع پيوست و حضرت مهدي عليه السلام متولد گرديد، و کوششهاي خلفاي اموي و عباسي و مخالفين آن حضرت که مذبوحانه براي خاموش کردن نور خدا قيام کرده بودند، مفتضحانه به ناکامي کشيده شد.

چرا که هر گاه اراده خداوندي بر امري تعلق گيرد کسي توان گردنکشي و مبارزه با آنرا نخواهد داشت، آيا ممکن است وعده هاي قطعي الهي تحقق نپذيرد، وشيادان زورگو، عنان گسيخته با مقدّرات و سرنوشت رقم خورده الهي به پيکار برخيزند؟

باري در سحرگاه نيمه شعبان سال 255 هجري امام حسن عسکري عليه السلام سيماي ملکوتي و درخشان فرزندش را ديد، سيماي فرزندي که ساليان دراز زندگاني خواهد کرد و تمام وعده ها و بشارات الهيّه را تحقق خواهد بخشيد.