پيشوايان معصوم عليهم السلام، مايه رحمت و عطوفت، فريادرس نيازمندان و ياور ضعيفان بوده اند. بنا براين، بهترين، کامل ترين و انساني ترين رفتارها را با عموم مردم داشته اند. در صورتي هم که نياز به شدّت عمل بوده، آن را براي کمک به مردم استفاده کرده اند. پس قهر و مهر آنان، هر دو مايه خير و برکت براي مردم است؛ هر چند که مهر و محبت آنان، بر قهر و غضب و خشونت، غلبه داشته است.

پيامبرصلي الله عليه وآله مي فرمايد: «از ميان امت من، مهدي قيام مي کند، خداوند او را براي فرياد رسي مردمان بر مي انگيزد». [1] خود آن حضرت مي فرمايد: «من براي اهل زمين موجب امان و آسايشم». [2] با اين حال آن حضرت با خود [3] و يارانش [4] با شدّت رفتار مي کند.