از رواياتي چند بر مي آيد که آن حضرت محبوب و مورد علاقه همه مردم خواهد بود و ارتباط بسيار صميمانه و دوستانه اي بين آنان برقرار خواهد شد. رسول اکرم صلي الله عليه وآله مي فرمايد: «خداوند محبت مهدي را در دل ها مي اندازد. پيروان او شيران روز و راهبان شب اند» [1] .

آن حضرت فرمود: «ساکنان آسمان و زمين از او خشنود هستند» [2] و نيز: «اهل زمين و آسمان به او عشق مي ورزند» [3] و «ساکنان آسمان و زمين او را دوست دارند» [4] .

آيا در چنين جامعه اي که عموم مردم از کوچک و بزرگ، پير و جوان، زميني و آسماني و... به او عشق مي ورزند و از صميم قلب دوستش دارند و مطيع اوامر و دستورات او هستند، نيازي دائمي و گسترده به قدرت فيزيکي و خشونت هست؟!

دولت امام مهدي(عج) دولتي ضعيف و ظلم پذير نيست؛ بلکه از اقتدار و نفوذي کامل و بي نظير برخوردار است و اين اقتدار و حاکميت ناشي از شأن امامت و نصرت هاي الهي است. پس دستورات و خواسته هاي ايشان در تمامي عالم به خوبي انجام مي شود و کسي جرأت کوچک ترين مخالفت با آن را ندارد. از طرفي با نابودي سردمداران کفر و الحاد، زمينه هاي مخالفت و کار شکني و نفاق در جامعه از بين مي رود و مردم آزادانه و با اختيار و آگاهي، به سوي حضرت مهدي(عج) کشيده مي شوند. پس اقتدار و نفوذ ايشان معنوي و خدا گونه است و رابطه ايشان با مردم رابطه امام و رهبر مردمي و اخلاقي است و قيام و ظهور آن حضرت نيز براي مردم و نجات و رستگاري دنيوي و اخروي آنان مي باشد. پس دولت آن حضرت ماهيت اقتدارگرا و خشونت طلب ندارد و موارد بايسته و کاربرد «قدرت» در تمامي نظام ها، امري مشروع و درست تلقّي مي شود.