يکي از انگاره هاي مطرح درباره حضرت مهدي، «خروج او با شمشير» است. اين تعبير بيانگر آن است که ظهور و قيام آن حضرت و سير مبارزه و ظلم ستيزي او، با درگيري و ستيزش مداوم همراه خواهد بود. بر اين اساس در دست گرفتن شمشير، به معناي آن است که جامعه آرماني اسلام، به آساني شکل نخواهد گرفت و با قدرت نظامي و سرکوبي دشمنان و مفسدان و برخورد سرکوب گرانه و مقتدرانه، مي توان به آن دست يافت.

روشن است که «قيام بالسيف»، نماد و نشانه اي از قدرت نظامي و اقتدار فراگير است که اجبار و زور را در پي دارد و کمتر در آن نرمي و ملاطفت ديده مي شود. در روايات مختلفي، اين تعبير به کار رفته و از منجي مصلح با عناوين «القائم بالسيف»، «الصاحب السيف» و...ياد شده است. اميرمؤمنان عليه السلام مي فرمايد: «صاحب رايت محمدي و بنيانگذار دولت احمدي ظهور مي کند؛ در حالي که شمشير در دست دارد، جز راست به زبان نياورد» [1] .

امام صادق عليه السلام مي فرمايد: «همه ما قائم به امر خداييم، يکي پس از ديگري تا زماني که صاحب شمشير بيايد. چون صاحب شمشير آمد امر و دستوري غير از آنچه بوده، مي آورد.» [2] .

حسن بن هارون گويد: «در نزد امام صادق عليه السلام نشسته بودم که معلّي بن خنيس پرسيد: آيا قائم عليه السلام به خلاف سيره حضرت علي عليه السلام رفتار خواهد کرد؟ امام فرمود: بلي، حضرت علي عليه السلام ملايمت و نرمش را در پيش گرفت، چون مي دانست، پس از او [دشمنان] بر يارانش چيرگي پيدا مي کنند. اما سياست حضرت قائم، قهر و غلبه و به اسارت گرفتن است؛ زيرا مي داند که پس از او کسي بر شيعيان تسلّط نخواهد يافت». [3] .

امام سجادعليه السلام فرموده است: «در قائم سنتي است از هفت پيامبر...و اما از محمّدصلي الله عليه وآله خروج با شمشير است». [4] همچنين عبارت هاي «في السيف يظهر به» و «سنة من محمدصلي الله عليه وآله»...نقل شده است [5] .

امام صادق عليه السلام در تفسير آيه «ولنذيقنهم من العذاب الادني دون العذاب الاکبر» مي فرمايد: «عذاب نزديک تر، قحطي و خشکسالي و عذاب بزرگ تر، خروج قائم مهدي(عج) با شمشير در آخر الزمان است» [6] .