شيعه، اعتقاد و باوري ژرف و آگاهانه نسبت به «مهدويت» دارد و آينده جهان و جامعه آرماني، به روشني در آن ترسيم و تصوير شده است. شيعه با مهدي موعود زندگي مي کند و با آرمان «مهدويت» نفس مي کشد و در هر لحظه اي، منتظر رسيدن فرج و ظهور او است. اين باور به قدري ضروري و مسلّم است که هيچ گونه کژتابي و سستي در آن را نمي پذيرد و هيچ وقت از تأخير ظهور، آزرده و مأيوس نمي شود. مهم ترين انگاره و چشمداشت شيعه از ظهور مهدي(عج)، تشکيل دولت جهاني و نابودي دولت هاي باطل (کفر و فساد) است. در باور شيعه: مهدي موعود، امام دوازدهم و پيشواي حقيقي انسان ها است. او عصاره خلقت و جانشين به حق تمامي پيامبران و اوصياي الهي است. او تنها کسي است که موفّق مي شود حکومت و فرمانروايي سراسر جهان را در دست گيرد و معنويت، عدالت، عقلانيت و امنيت را براي بشر به ارمغان آورد. در عصر طلايي حکومت او، چهره کريه کفر و ظلم و فساد از بين مي رود و يکتا پرستي و حق مداري غلبه مي يابد.

شيعه معتقد است: دوازدهمين امام - که پس از پيغمبر اکرم صلي الله عليه وآله عهده دار حفظ دين و نگهبان اسلام و مسلمين است - حضرت مهدي(عج)، فرزند امام حسن عسکري(ع) از فرزندان امام حسين عليه السلام است. به گفته پيامبرصلي الله عليه وآله، مهدي امام مسلمين به امر خداي متعال است. او همان منجي موعود در اديان الهي (به خصوص اسلام) است و هر گونه تشکيک و ترديد در آن، موجب بيرون رفتن از مذهب مي گردد. شيعيان اماميه به اجماع بر امامت آن حضرت متفق اند و او را زنده و از انظار غايب مي دانند. به نظر آنان، هر گاه حکمت الهي اقتضا کند، او ظهور کرده، خلافت وامامت جهان را در «عصر ظهور» به دست خواهد گرفت. ديدگاه شيعه اثنا عشري در فصل هاي بعد به طور مفصل بررسي خواهد شد.