دين مسيحيت - و يهود - نگاهي خوشبينانه، اميدوارانه و منتظرانه به آينده تاريخ دارند و در چشمداشت روز موعودي هستند که براي نجات و رستگاري آنها به دست «مسيح» و يا به دست «پسر انسان» تعيين شده است. نگاه و باور داشت مسيحيان در طول تاريخ به «انگاره نجات بخشي»، دستخوش دگرگوني هايي شده و نمي توان به طور دقيق مراد آنها را از «روز موعود» و «بازگشت مسيح» مشخّص کرد.

مطالب کتاب مقدس - به خصوص عهد جديد - به روشني و آشکارا از نجات انسان ها در پايان تاريخ و آمدن منجي موعود بحث کرده است؛ اما پيرايه ها و باورداشت هاي شخصي مسيحيان به آن افزوده شده و «مسيحا باوري فعلي» را شکل داده است. درباره ديدگاه مسيحيت نسبت به آينده تاريخ (و سياست و دولت) به ترتيب، مي توان انگاره هاي مختلفي را مطرح کرد: