آرامش و گشايش
يکي ديگر از آثار و برکات مهم دولت مهدوي - به خصوص براي شيعيان و مستضعفان عالم - فرج و گشايش در کارها، رفع سختي ها و گرفتاري ها و دست يافتن به آرامش و اطمينان است. آرامش خاطر و سکون و طمأنينه، گوهر کمياب انسان هاي معاصر است که از صدها بيماري روحي و رواني، افسردگي، پرخاشگري، انواع سختي ها و ناکاميابي ها و...رنج مي برند و در غرقاب ناملايمات و کمبودها دست و پنجه نرم مي کنند!! و تنها امام مهدي(عج) است که مي تواند در برهه اي حسّاس از تاريخ، اين مشکلات را برطرف کند و زندگي خوب و مطمئني براي انسان ها فراهم سازد.
 «[خداوند] به وسيله مهدي(عج) از امت رفع گرفتاري مي کند»  [1]   و نيز: «او برطرف کننده رنج ها و اندوه ها از شيعيان است؛ بعد از اندوهي سخت، بلايي طويل و ستمي جانکاه. خوشا به حال آنان که آن زمان را درک مي کنند».  [2]  .
 اميرمؤمنان(ع) نيز مي فرمايد: «صاحب پرچم محمّدي ظهور مي کند... زمين را مهد زندگي مي سازد...».  [3]  .
 و نيز: «[زندگان آرزو مي کنند که مرده ها] مي ديدند عدل و اطمينان و خير بسياري را که خداوند به ساکنان زمين مي رساند»  [4]   و «خداوند [به دست او]روزگار سختي و فشار را به سر مي آورد».  [5]  .
 «[خداوند] به دست او کور را بينا و مريض را شفا مي دهد»  [6]   و نيز «هر يک از شيعيان ما از شير شجاع تر و از نيزه برّان تر و کاري تر خواهد شد. دشمن ما را زير پايش له مي کند...و اين در زمان نزول رحمت خدا و گشايش او بر بندگان است».  [7]  .
 «دستش را بر سر بندگان خدا مي نهد و دل هر مؤمني از پاره هاي آهن محکم تر مي شود و نيرويي برابر با نيروي چهل نفر پيدا مي کند».  [8]  .
پاورقي
 [1]  «يظهر صاحبُ الراية المحمديّة....يُمهِّدُ الأرض ويُحيي السنّة والفرض»: مصطفي آل سيّد، بشارة الإسلام، ص83؛ سليمان قندوزي حنفي، ينابيع المودة، ج2، ص488؛ لطف اللَّه صافي، منتخب الاثر، ص210. 
  [2]  «ليروا العدلَ والطمأنينة وما صنَعَ اللَّه باهل الارض من خيرٍ»: عماد الدين طبري، بشارة المصطفي، ص 250؛ صادق احسان بخش، آثار الصادقين، ج 29، ص 268. 
  [3]  «به...يذهب الزمان الکلب»: محمّد بن حسن شيخ طوسي، کتاب الغيبة، ص 185؛ محمّد باقر مجلسي، بحار الأنوار، ج 51، ص 75، ح 29. 
  [4]  «و أبرئ  به من العمي واشفي به المريض»: محمّد بن علي شيخ صدوق، کمال الدين، ج 1، ص 251، ح 1؛ علي بن عبدالکريم نيلي، منتخب الأنوار المضيئة، ص 22؛ محمّد باقر مجلسي، بحار الأنوار، ج 52، ص 277، ح 172 و ج 51، ص 270. 
  [5]  «کان الرجل من شيعتنا أجرأ من ليث وأمضي من سنان يطأ عدوّنا برجليه وذلک عند نزول رحمة اللَّه وفرجه علي العباد»:علي بن عيسي اربلي، کشف الغمه، ج 2، ص 133؛ محمّد باقر مجلسي، بحار الانوار، ج 2، ص 189، ح 22 و ج 36، ص 369. 
  [6]  «وضع يده علي رؤوس العباد فلا يبقي مؤمنٌ إلّا صار قلبه أشدّ من زبر الحديد وأعطاه اللَّه قوّة أربعين رجلاً...»: محمّد بن ابراهيم نعماني، الغيبة، ص 310؛ محمّد بن علي شيخ صدوق، کمال الدين، ج 2، ص 653، ح 17؛ قطب الدين راوندي، الخرائج والجرائح، ج 3، ص 1150. 
  [7]  «إذا قام القائم أذهب اللَّه عن کلِّ مؤمن العاهة وردّ إليه قوّته»: محمّد بن ابراهيم نعماني، الغيبة، ص 317، ح 2؛ محمدباقر مجلسي، بحارالأنوار، ج 52، ص 364، ح 238. 
  [8]  «وتزول کلّ عاهة عن معتقدي الحقّ من شيعة المهدي(ع)»: محمّد بن محمّد شيخ مفيد، الارشاد، ج 2، ص 37؛ علي بن عيسي اربلي، کشف الغمه، ج 2، ص 458؛ محمّد باقر مجلسي، بحارالأنوار، ج 52، ص 221، ح 82.