از کارکردهاي دولت مهدوي عليه السلام در راستاي تحقق عدالت اجتماعي و توسعه کم نظير اقتصادي، محروميت زدايي، پرداخت بدهي بدهکاران، آزادي بردگان، ردّ و جبران مظالم و ديوني که بر گردن شيعيان است، رفع محروميت و نداري و تهيه ضروري ترين امکانات زندگي (مانند تغذيه و مسکن)، پرداخت ديه قصاص، کمک به خانواده زندانيان و... است. اين طليعه جامعه اي پيشرفته، سامان مند و مترقّي است.

اميرمؤمنان عليه السلام مي فرمايد: «[مهدي(عج)]...هر برده مسلماني را مي خرد و آزاد مي کند. بدهکاري [نمي ماند]جز اينکه بدهي اش را پرداخت مي کند و حق کسي را در دست کسي [باقي]نمي گذارد؛ جز اينکه از او باز مي ستاند و به صاحب حق بر مي گرداند. کسي کشته (قصاص) نمي شود؛ مگر اينکه ديه او را به صاحبانش تسليم مي کند و آن کس که کشته شد، بدهي اش را مي پردازد و [زندگي]خانواده او را تأمين مي کند تا اينکه سراسر زمين را از قسط و عدل پر مي سازد... او و اهل بيتش در رحبة سکني مي گزينند». [1] .

امام صادق عليه السلام نيز مي فرمايد: «به بينوايان طعم کره را مي چشاند و در روزگار او دنيا پاکيزه مي شود و اهل دنيا نيک مي گردند». [2] همچنين: «خداوند به دست او... روزگار سخت را از ميان برمي دارد و ريسمان بردگي و بندگي را از گردن هايتان برمي دارد». [3] .