احاديث درباره رفاه اقتصادي «عصر ظهور» و برخورداري از امکانات فراوان زياد است و تأکيد فراواني هم به آن شده است. در اين کارکرد، دولت زمينه هاي رفاه و آسايش اقتصادي را فراهم مي کند و امکانات زيادي در اختيار مردم مي گذارد و آنان را غرق در نعمت و دارايي مي کند: «در آن زمان امت من چنان از نعمت برخوردار مي شوند که هرگز امتي آن چنان از نعمت برخوردار نشده باشد. سرتاسر زمين محصول مي دهد و هيچ چيز را از آنان دريغ ندارد و اموال، انبوه مي شود. هر کس نزد مهدي(عج) آيد و بگويد: به من مالي ده، او بي درنگ مي گويد: بگير». [1] .

امام علي عليه السلام مي فرمايد: «بدانيد اگر شما از منجي شرق (مهدي)، پيروي کنيد، شما را به روش پيامبر درمي آورد تا از رنج طلب و سختي (براي دستيابي به وسايل زندگي) آسوده باشيد و بار سنگين [زندگي] را از شانه هايتان بر زمين نهيد». [2] .

در اينجا ممکن است اين سؤال پيش آيد که رفع اين کميابي و فزوني امکانات براي چيست؟ در پاسخ گفتني است: در اينجا انسان - به جاي اينکه از مصرف کالاها و خدمات کمياب بهره مند شود - به بهره مندي و کسب رضايت و آرامش خاطر از ناحيه عمل به ارکان اسلام، تعميق فضاي عدالت مشغول مي گردد و مطلوبيت هاي مربوط را کسب مي کند. احتمالاً در چنين شرايط جديد و آرماني، مفهوم وسيله بودن امکانات اقتصادي (براي نايل شدن به اهداف متعالي و بلند) جلوه گر مي شود و انسان در آن عصر - که مستظهر به شکوفايي اقتصادي است و کمترين دغدغه اي از کمبود و محدوديت ندارد - به عبادت پروردگار مشغول مي شود. [3] .