عمران و آبادي زمين، و بهره برداري از امکانات آن تا سرحد امکان، از ديگر اقدامات و کارکردهاي دولت مهدوي عليه السلام است. اين کار، در دوران پيش از ظهور - با همه پيشرفت علوم و تکنولوژي در همه زمينه ها - به طور کامل انجام نشده است. اما در عصر ظهور وضعيت فرق مي کند و همه امکانات براي منافع عمومي و آباداني زمين به کار مي رود. توسعه و رشد اقتصادي نيز به حدّي است که مي تواند عمران و آباداني سراسر زمين را در پي داشته باشد. دستور و برنامه امام مهدي(عج) نيز اين است: «[به کارگزاران خود در تمامي بلاد] دستور مي دهد که شهرها را آباد سازند» [1] و «روي زمين نقطه ويراني نمي ماند؛ جز اينکه آباد مي گردد». [2] «زمين به وسيله مهدي(عج) آباد، خرّم و سرسبز مي شود». [3] .

آن حضرت به کوچک ترين امور عمراني توجّه دارد و اقدامات لازم را در جهت از بين بردن مشکلات شهرها انجام مي دهد: «... جاده هاي اصلي را توسعه مي دهد... هر مسجدي را که بر سر راه باشد، تخريب مي کند. بالکن ها را مي شکند و پنجره هايي که به کوچه باز مي شود، مي بندد. هر بالکن، فاضل آب و ناوداني که به کوچه ها باشد، از بين مي برد». [4] .