پيشرفت کامل اختراعات و ارتباطات
از روايات به دست مي آيد که با عنايت ويژه امام مهدي(عج) و گسترش سطح آگاهي، علم و انديشه مردم، اختراعات، اکتشافات، ارتباطات و فن آوري به نهايت کمال خود خواهد رسيد و مردم آن عصر، در بهترين، دلپسندترين و پررونق ترين برهه از زمان، زندگي خواهند کرد. روايات، جهان را در روزگار امام عصرعليه السلام جهاني متمدّن و در اوج قدرت و پيشرفت علمي معرّفي مي کند و به طور کلّي صنعت در آن روزگار، با صنعت کنوني فرسنگ ها فاصله خواهد داشت.
فرق بنيادين پيشرفت در دوران حکومت مهدي(عج) با جهان کنوني، در اين است که در روزگار ما پيشرفت علم و صنعت در جهت سقوط فرهنگ و اخلاق جامعه بشري است و هر چه انسان ها از نظر دانش پيشرفت مي کنند، از انسانيت بيشتر فاصله مي گيرند و به فساد و تباهي و کشتار روي مي آورند؛ ولي در روزگار مهدي(عج) اين شرايط درست برعکس شرايط کنوني است و بشر در عين اينکه به بالاترين رشد علمي و صنعتي مي رسد، به همان اندازه به تعالي اخلاق و کمال انساني نزديک مي گردد و علم و صنعت و تمدّن را براي پرورش فضايل اخلاقي و رسيدن به هدف آفرينش خود (عبوديت و عبادت) به کار مي برد و هر چه بيشتر، به معرفت و شناخت خدا دست مي يازد.
يکي از وجوه پيشرفت و ترقّي در عصر ظهور، رشد فن آوري ارتباطات و وسايل سريع ارتباطي است. در آن دوران، براي همه انسان ها - به خصوص شيعيان - اين توان وجود خواهد داشت که با هر نقطه از جهان در مدّت بسيار کم، ارتباط برقرار سازند. برخي نيز اين توانايي را خواهند داشت که مسافت هاي بسيار زياد را به طريق ويژه اي در مدّت کم طيّ کنند. به جهت پيشرفت، جهش علمي و صنعت، وسايل ارتباطات و اطلاعات، آن قدر پيشرفته خواهد بود که دنيار ا همچون کف دست نشان مي دهد و براي آگاهي به رويدادهاي جهان، نيازي به وسايل و ابزار ارتباطي امروزي نيست. برخي از وجوه اين پيشرفت عبارت است از:
الف. پيشرفت فن آوري در ارتباطات: «هنگامي که قائم ما قيام مي کند، خداوند آن چنان گوش و چشم شيعيان ما را تقويت مي کند که ميان آنها و قائم، نامه رسان نخواهد بود. با آنها سخن مي گويد [و آنها] سخنش را مي شنوند و او را مي بينند؛ در حالي که او در مکان خويش است و آنها در نقاط ديگرند». [1] .
براساس اين روايت، وسايل انتقالي صدا و تصوير به طور همگاني و ساده و آسان در اختيار همه پيروان امام عليه السلام قرار مي گيرد؛ آن چنان که چيزي به نام اداره پست، امري زايد محسوب مي گردد و مسائل جاري اين حکومت بدون نياز به کاغذبازي، حل و فصل مي شود.
ب. ساخت وسايل پيشرفته اطلاعاتي و خبرگيري: «مؤمن در زمان قائم در حالي که در مشرق است، برادر خود را در مغرب مي بيند. همچنين کسي که در مغرب است، برادرش را در مشرق مي بيند». [2] .
«وقتي که کليه امور به دست صاحب الزمان برسد، خداوند متعال تمامي فراز و نشيب ها را براي او هموار مي گرداند تا آنجا که دنيا به منزله کف دستش خواهد بود. چه کسي از شما اگر در کف دست خود مويي باشد، آن را نمي بيند؟!» [3] .
ج. ساخت وسايل پيشرفته حمل و نقل: «مهدي(عج) بر ابرها سوار مي شود و از وسايلي نظير وسايل آسمان هاي هفتگانه استفاده مي کند» [4] و نيز در حديث قدسي آمده است: «بادها را مسخر او خواهم کرد. ابرهاي تندرآگين سخت را، براي او رام خواهم نمود. او را از طريق اسبابي [که براي سفر به آسمان ها است] به سفر کردن به آسمان ها موفّق خواهم داشت». [5] .
اين روايات به وسايل سريع السيري اشاره مي کند که با وسايل کنوني قابل مقايسه نيست. اين وسايل تنها براي دور زدن کره زمين در مدت کوتاه نيست؛ بلکه براي مسافرت هاي دوردست فضايي نيز استفاده مي شود؛ چنان که برخي از دولت هاي امروز ميلياردها بودجه براي دستيابي به آن هزينه مي کنند.
پاورقي
[1] «إن قائمنا إذا قام مدَّ اللَّهُ لشيعتنا في أسماعهم وأبصارهم حتّي لايکون بينهم وبين القائم، بريدٌ؛ يکلّمهم يسمعون وينظرون إليه وهو في مکانه»: محمّد بن يعقوب کليني، کافي، ج 8، ص 241، ح 329؛ قطب الدين راوندي، الخرائج والجرائح، ج 2، ص 840؛ لطف اللَّه صافي، منتخب الاثر، ص 607، ح 2؛ محمّد باقر مجلسي، بحار الأنوار، ج 52، ص 336، ح 72.
[2] «انّ المؤمن في زمان القائم - وهو بالمشرق - سيري اخاه الّذي في المغرب وکذا الّذي في المغرب يري اخاه الّذي في المشرق»: محمّد باقر مجلسي، بحار الأنوار، ج 52، ص 391، ح 213؛ لطف اللَّه صافي، منتخب الاثر، ص 607، ح 3.
[3] «إذا تناهت الأمُور إلي صاحب هذا الأمر رفع اللَّه تبارک وتعالي له کلّ مُنخفضٍ من الارض وخفَّض له کلَّ مرتفع حتّي تکون الدنيا عنده بمنزلة راحته فأيّکم لوکانت في راحته شعرةٌ لم يُبصرها»: محمّد بن علي شيخ صدوق، کمال الدين، ج 2، ص 674، ح 30؛ علي بن عبدالکريم نيلي، منتخب الأنوار، ص 199؛ محمّد باقر مجلسي، بحار الأنوار، ج 52، ص 328، ح 46.
[4] «امّا انّه سيرکب السحاب ويرقي في الاسباب، اسباب السماوات السّبع والارضين السبع»: محمّد بن محمّد شيخ مفيد، الاختصاص، ص 199؛ محمّد بن حسن صفّار قمي، بصائر الدرجات، ص 408؛ محمّد باقر مجلسي، بحار الأنوار، ج 52، ص 321، ح 27.
[5] «ولأسخرنّ له الرياح و لاذلّلنّ له الرقاب الصعاب ولأرقينّه في الاسباب»: محمّد بن علي شيخ صدوق، علل الشرايع، ج 1، ص 7، ح 1؛ همان، عيون اخبار الرضاعليه السلام، ج 1، ص 264؛ همان، کمال الدين، ج 2، ص 256، ح 23؛ سيد شرف الدين حسيني، تأويل الآيات الظاهرة، ص 831.